Άλλαξα μεριά ξεχειμωνιάσματος στα μελίσσια, και πήγα λίγο πιο μακριά! Δε φαντάζεστε πόσο μεγάλες διαφορές...

 

Γράφει ένας έμπειρος μελισσσοκόμος στην Ορεινή Μέλισσα...

Έχω 40 μελίσσια. Πλέον έχω αλλάξει πολλές μεριές στο ξεχειμώνιασμα των μελισσιών μου. Θυμάμαι να διαβάζω αναρτήσεις στο ίντερνετ, όπου ο καθένας έλεγε τα δικά του. Ορισμένες φορές το να βρείς μαι τέτοια θέση και να βάλεις τα μελίσσια σου, τηρώντας όλες τις προυποθέσεις, ήταν σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Στη πραγματικότητα όλα είναι τελείως διαφορετικά. Και για να βρείς το τέλειο μελισσοκομείο, δεν είναι να διαβάζεις "συμβουλές" αλλά να πάρεις το αμάξι και να δοκιμάζεις κάθε χρόνο νέες μεριές. Μέχρι να βρείς τη καλύτερη! Κανένας μεγάλος μελισσοκόμος δεν βρήκε την τέλεια μεριά απο το πουθενά. Έψαξε δοκίμασε και πειραματίστηκε...

Πριν 2 χρόνια έκανα ένα πολύ μεγάλο λάθος στα μελίσσια μου. Και ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο; Το επανέλαβα το ίδιο λάθος και δεύτερη χρονιά. Ακούστε λοιπόν τι έκανα... Πήγα και ξεχειμώνιασα τα μελίσσια μου, σε ένα ύψωμα πάνω σε ένα λόφο. Εκεί είχε πολύ λίγη υγρασία, το κτήμα ήταν ασφαλές με σκυλιά περιφραγμένο κλπ, είχε κουμαριές, ήταν προσήλιο όμως μετά διαπίστωσα τα αρνητικά, όταν άρχισαν να περνάνε οι μήνες...

Το μέρος είχε τρομερά κρύα ρεύματα, και οι θερμοκρασίες ήταν πολύ χαμηλές. Πχ υπολογίζω τη νύχτα να έπεφτε αρκετά παραπάνω η θερμοκρασία, ενώ τη μέρα πχ να είχε κανα 2 βαθμούς διαφορά το πολύ. Στην αρχή έλεγα εντάξει, μια χαρά θα πάνε τα μελίσσια. Όμως μέσα στο χειμώνα άρχιζαν οι απώλειες. Και μάλιστα απο μερικά δυνατά μελίσσια που χανόταν σιγά σιγά. Δε μπορούσα να εξηγήσω το λόγο που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τη πρώτη χρονιά πίστεψα ότι κατι έκανα εγώ λάθος και ότι δεν έφταιγε το μέρος. Νοζεμίαση η κάτι τέτοιο... Όμως όλα άλλαξαν όταν πέρασε και δεύτερος χρόνος.

Τον επόμενο χειμώνα τα μελίσσια είχαν ακριβώς την ίδια εικόνα. Ίδια και απαράλλαχτη. Ωστόσο είχα πάρει ήδη τα μέτρα μου. Πήρα μερικά μελίσσια και τα έβαλα σε πολύ χαμηλότερο υψόμετρο, σε άλλη μεριά έτσι ώστε να δω τις διαφορές. Καμία σχέση! Τα μελίσσια στο υψόμετρο δεν πήγαιναν καθόλου καλά, ήταν νηστικά συνεχώς, και πολύ λίγους γόνους. Ακόμα και την Άνοιξη τα μελίσσια στα χαμηλά ήταν τελείως διαφορετικά, με πολύ καλύτερη εικόνα. Με τα μέλια τους, τους γόνους τους, τα ζήλευες που τα έβλεπες.

Η κορύφωση της όλης υπόθεσης έγινε το Καλοκαίρι. Έλειψα ένα μήνα, και μόλις πήγα και στα δύο μελισσοκομείο για να δώ τι γίνετε, τα ΠΑΝΩ μελίσσια είχαν λιμοκτονήσει ενώ τα ΚΑΤΩ ήταν τίγκα στα μέλια. Τα ΠΑΝΩ μελίσσια ήταν αδύνατα, και τα ΚΑΤΩ μελισσια δυνατά. Καμία σχέση η εικόνα τους. Και να φανταστείτε ότι έκανα τους ίδιους ακριβώς χειρισμούς. Και η απόσταση ήταν μόλις 2 χλμ περίπου.

Το συμπέρασμα είναι ότι για να βρούμε το τέλειο μελισσοκομείο, δεν αρκεί να έχει θερμοκρασίες, και ήλιο. Το πιο βασικό είναι οι υπάρχουσες ανθοφορίες, τι δουλεύουν τα μελίσσια. Αν πετύχουμε ένα ζεστό μέρος πχ κοντά σε θάλασσα, και να εχει και καλες ανθοφορίες όλο το χειμώνα και νωρίς την  Άνοιξη είναι ότι καλύτερο για να φτιάξουμε τα πιο δυνατά μελίσσια! Το χειμώνα πολλοί μελισσοκόμοι πάνε κοντά σε πόλεις που έχουν μουσμουλιές και άλλα άνθη για να κρατιούνται δυνατά τα μελίσσια