Κριτήρια επιλογής του καλύτερου μελισσιού για αύξηση της παραγωγής. 3 Βασικά θεμέλια βελτίωσης!

 

Όπως μου εκμυστηρεύτηκε ένας γερο-μελισσοκόμος "Ασχολούμαι 4 δεκαετίες τώρα με τις μέλισσες. Τις τελευταίες δεκαετίες ασχολήθηκα με την επιλογή, δηλαδή την παραγωγή μελισσιών με τα χαρακτηριστικά που ήθελα εγώ. Κατάφερα να μηδενίσω τη σμηνουργία στα μελίσσια μου, η επιθετικότητα έγινε παρελθόν και η ανάπτυξη γρήγορη απο νωρίς την Άνοιξη. Η παραγωγή αυξήθηκε. Ο μελισσοκόμος πρέπει να επιλέγει για παραφυάδες απο τα ΠΡΩΤΑ ΤΟΥ ΜΕΛΊΣΣΙΑ, με τα γεννετικά χαρακτηριστικά που ο ίδιος επιλέγει. Τα μελίσσια μπορούμε να τα κατευθύνουμε και να τα βελτιώσουμε ανάλογα με τη περιοχή που ζούμε και τα προϊόντα που παράγουμε".

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΑΣ ΜΕΛΙΣΣΙΟΥ
1ο Χαρακτηριστικό - Αυξημένη παραγωγή μελιού
Υπάρχουν μελισσια που για αδιεκρίνηστους λόγους, καταφέρνουν να ξεπερνούν το μέσο όρο παραγωγής μελιού όλων των υπόλοιπων μελισσιών. Πχ ενώ όλα τα μελίσσια έχουν 10 κιλά, ένα μελίσσι βάζει 20 κιλά. Υπάρχει εξήγηση όμως. Μερικά μελίσσια έχουν αυξημένο το ένστικτο της συλλογής. Ξέρουν να εκμεταλλεύονται την τροφή όταν δίνεται απο τη φύση. Πχ αν σε μια περιοχή, ένα λιβάδι δίνει πολύ μέλι, μπορεί απο όλα τα μελίσσια μόνο ένα να το βρεί και να φέρει το μέλι.

Αυτό είναι ένα πλαίσιο στο μελισσοκομείο της Ορεινής Μέλισσας που ζύγιζε 3 κιλά. Το μελίσσι αυτό ήταν στον Έλατο μήνα Ιούλιο, και έχει φανερά ξεπεράσει όλα τα υπόλοιπα μελίσσια σε συλλογή. Είχε 20 κιλά μέλι, ενώ όλα τα υπόλοιπα μελίσσια γύρω στα 7. Σε πλυθησμό ήταν 30άρι, μεγαλύτερο απο κάθε άλλο μελίσσι, και την Άνοιξη έφτασε πρώτο σε τόσο μεγάλο πλυθησμό. Αυτό είναι ένα μελίσσι που επιλέξαμε να κόψουμε παραφυάδες για να διαιωνίσουμε αυτά τα μοναδικά χαρακτηριστικά

Παρατήρηση απο Ορεινή Μέλισσα: Στη φύση κάνει την επιλογή η ίδια η φύση. Όποιο μελίσσι δεν συλλέξει αρκετό μέλι, το χειμώνα πεθαίνει, έτσι επιβιώνουν μόνο τα πιο δυνατά μελίσσια. Στα δικά μας μελίσσια την επιλογή την κάνουμε εμείς οι μελισσοκόμοι. Είναι στο χέρι μας να βελτιώσουμε τα γεννετικά χαρακτηριστικά των μελισσιών μας, για μια καλύτερη και πιο αποδοτική μελισσοκομία

2ο Χαρακτηριστικό - Η εμφάνιση του γόνου και του πλυθησμού
Ο γόνος του μελισσιού που θα επιλέξουμε πρέπει να είναι σφαιρικός και συμπαγές. Τυχών τρύπες μέσα του σημαίνουν κακή βασίλισσα, και κακή ποιότητα μελισσιού. Την Άνοιξη ο γόνος πρέπει να είναι απο άκρη σε άκρη στα πλαίσια, και να μην έχει κενά. Το μελίσσι πρέπει να έχει πολύ γόνο νωρίς την άνοιξη, και όταν έρχεται η στιγμή της συλλογής να μειώνεται. Ο γόνος τρώει πολύ μέλι, οπότε το επιθυμητό μελίσσι, πρέπει όταν συλλέγει μέλι να έχει όσο το δυνατό λιγότερο γόνο. Αυτό φυσικά το γνωρίζουμε στο τέλος. Όταν δούμε μερικά μελίσσια να είναι γεμάτα με μέλια.

Γόνος μελισσιού σφαιρικός και συμπαγής. Τέτοια πρέπει να είναι η εικόνα του γόνου

Δείτε πόσο συμπυκνωμένος είναι ο πλυθησμός. Έτσι θέλουμε να είναι τα μελίσσια μας

Ο πλυθησμός. Οι μέλισσες πρέπει να είναι "παχουλές" και το σμήνος σφιχτό. Θα έχετε παρατηρήσει ότι ορισμένα μελίσσια έχουν τα πλαίσια γεμάτα με μέλισσες και γόνους, και μερικά άλλα ενώ έχουν εξίσου καλό γόνο, ο πλυθησμός είναι σκορπισμένος. Είναι καλύτερο να διαλέγουμε τέτοια μελίσσια που έχουν σφιχτό το πλυθησμό. Οι πιο μεγαλόσωμες μέλισσες ζουν περισσότερο, και ο σφιχτός πλυθησμός αντιμετωπίζει καλύτερα ασθένειες, ενώ η ανάπτυξη κορυφώνεται την άνοιξη.

Πληθυσμός συμπυκνωμένος στις κηρήθρες, και μέλισσες ελαφρώς πιο μεγαλόσωμες

3ο Χαρακτηριστικό - Σμηνουργία, Ήρεμα μελίσσια
Υπάρχουν μελίσσια στο μελισσοκομείο που για άγνωστους λόγους δεν σμηνουργούν. Πχ πέρασαν 3 χρόνια και η βασίλισσα δεν σμηνούργησε. Τέτοια μελίσσια πρέπει να επιλέγουμε για αναπαραγωγή. Εξίσου σημαντικό στη σμηνουργία είναι να κρατάμε νέες βασίλισσες. Σύμφωνα με επιστημονικές αναφορές, οι φερομόνες της βασίλισσας αρχίζουν να εξασθενούν μετά τους 12-24 μήνες ζωής, συνεπώς αυξάνεται και η σμηνουργία.

Δεν αναπαράγουμε επιθετικά μελίσσια, ακόμα και αν παράγουν περισσότερο μέλι. Τα επιθετικά μελίσσια δυσκολεύουν την εργασία μας, και εμποδίζουν την ομαλή επιθεώρηση. Μην ξεχνάμε ποτέ ότι όλοι οι μελισσοκόμοι είμαστε εν δυνάμει αλλεργικοί, και όσα περισσότερα τσιμπήματα δεχόμαστε τόσο πιο κοντά φτάνουμε σε ένα πιθανό αλλεργικό σόκ.