Ξεχειμώνιασμα μελισσιών σε περιοχές με χιόνι και ορεινά

 

Οι παλιοί μελισσοκόμοι λένε ότι το μέρος ξεχειμωνιάσματος είναι το σημαντικότερο πράγμα, αν θέλουμε να έχουμε δυνατά υγιή μελίσσια. Όλοι οι μελισσοκόμοι ψάχνουν ένα καλό ηλιόλουστο μέρος, όσο γίνεται πιο πεδινό, χωρίς υγρασία, με εύκολη πρόσβαση απο δρόμο, και να υπάρχουν πλούσιες ανθοφορίες όλο το χρόνο. Ξέρετε όταν ένας έχει ένα σταθερό μελισσοκομείο όλο το χρόνο, χρειάζεται οπωσδήποτε να έχει πολλές ανθοφορίες, όπως χορτονομή την Άνοιξη, τον Μάιο την Πορτοκαλιά, λίγα πεύκα για συντήρηση το Καλοκαίρι, και ακονιζιές, ρείκια η κουμαριές το φθινόπωρο. Γενικά πλούσια ανθοφορία όλες τις εποχές.


Όλοι μα όλοι οι επαγγελματίες μελισσοκόμοι ταξιδεύουν ακόμα και 500 χιλιόμετρα, προκειμένου να ξεχειμωνιάσουν Νότια τα μελίσσια τους σε Νότιες περιοχές όπως η Άρτα, το Αγρίνιο, η Καλαμάτα που τα μελίσσια διατηρούν περισσότερους γόνους, εχουν περισσότερη επιτυχία στο ξεχειμώνιασμα και όλα πάνε με διαφορά καλύτερα. Ξέρετε αν έχετε 10 μελίσσια ένα πλαίσιο γόνου στο καθένα είναι σχεδόν τίποτα, για ένα επαγγελματία όμως που στηρίζει την επιβίωση της οικογένειας του απο αυτό, είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα.

Δυστυχώς όμως η Ελλάδα αποτελεί μια χώρα με μεγάλη πυκνότητα μελισσιών ανα τετραγωνικό χιλιόμετρο. Δεν υπάρχει περιοχή, πεδινή, ημιορεινή, ορεινή που να μην έχει μελίσσια και ντόπιους μελισσοκόμους να βαστάνε το επάγγελμα. Το θέμα που ξυπνάει λοιπόν είναι τι γίνετε με τους μελισσοκόμους που ξεχειμωνιάζουν στα όρεινα, ημιορεινά και περιοχές με χιόνι και έντονο κρύο; Πως καταφέρνουν να επιβιώνουν τα μελίσσια τους σε τόσο ακραίες καιρικές συνθήκες. Αν ρωτήσετε ένα παλιό μελισσοκόμο "Ξεχειμωνιάζουν τα μελίσσια σε ορεινή περιοχή" η πιο συνηθής απάντηση που παίρνουμε είναι "Μην κάνεις λάθος και αφήσεις μελίσσια το χειμώνα σε ορεινό μέρος, δεν θα τα καταφέρουν".

Ρωτώντας αρκετούς επαγγελματίες μελισσοκόμους που ξεχειμωνιάζουν μελίσσια σε βουνά και μέρη με χιόνια μου είπαν ότι όσο πιο μεγάλος και βαρύς είναι ο Χειμώνας, αν έχεις δυνατά και μονωμένα μελίσσια, δεν θα αντιμετωπίσουν κανένα απολύτως πρόβλημα, δεν εχεις τίποτα να φοβηθεία. Τα μελίσσια τροφή να έχουν και μπορούν να ζήσουν ακόμα και στο πιο δυνατό κρύο με 3 μέτρα χιόνι έξω. Όπως είχα ρωτήσει μεγάλο επαγγελματία μελισσοκόμο, μου είχε πεί επι λέξη "Ξεχειμωνιάζω χρόνια μελίσσια σε ορεινές περιοχές. Τα δυνατά μελίσσια δεν έχουν ανάγκη. Απλώς καταναλώνουν περισσότερη τροφή, και αργούν να προλάβουν τις πρώιμες νομές. Όποιος θέλει πρώιμη ανάπτυξη δεν μπορεί να ξεχειμωνιάζει μελίσσια σε ορεινά. Οι παραφυάδες και τα μικρά αδύναμα μελισσάκια δεν διανοείται να ξεχειμωνιάσουν σε μέρη με βαρύ κρύο χειμώνα. Η θεραπεία βαρρόα σε ορεινά γίνεται πιο εύκολα, και εκεί δεν έχουμε κρούσματα ασθενειών όπως στα πεδινά".

Οι μελισσοκόμοι ανα την Ελλάδα έχουν εφεύρει πολλούς τρόπους για να αντιμετωπίζουν τα χιόνια, και θα σας δείξω τον επικρατέστερο. Στο εξωτερικό τυλίγουν με θερμομονωτικές μεμβράνες, κολλάνε τις κυψέλες 4-4 σε παλέτες, κλείνουν τα μελίσσια σε κτίρια και εφαρμόζουν τρόπους που εδω μας φαίνονται τελείως παράξενοι.

Πατέντα μελισσοκόμου για το χιόνι στο εξωτερικό

Στην Ελλάδα πηγαίνοντας μια βόλτα στα βουνά όσα μελισσοκομεία βλέπουμε (πχ στο Καρπενήσι με τα έλατα), τα μελίσσια έχουν όλα τοποθετημένα τσίγγο επάνω από το καπάκι, ο οποίος προεξέχει γύρω γύρω. Και ο σκοπός ξέρετε ποιός είναι; Όταν χιονίζει να μην καλύπτονται τα μελίσσια! Είναι όντως ένα πολύ αποτελεσματικό κόλπο...



Άλλο που πρέπει να εφαρμόζεται στα ορεινά είναι η μόνωση εσωτερικά. Είναι απαραίτητη η προσθήκη φελιζόλ, στα πλάγια αλλά και στο επάνω μέρος ένα καλό κηρόπανο. Το μελίσσι πρέπει να έχει μόνο λίγα εκατοστά να παίρνει αέρα, και να μην μαζεύει υγρασία. Δώστε μεγάλη προσοχή λοιπόν...