Έχω πολλά επιθετικά μελίσσια: Ο λόγος που δεν ξέρουν οι περισσότεροι μελισσοκόμοι

 

Πήγα να ταΐσω τα μελίσσια και διαπίστωσα ότι ήταν αγριεμένα. Μόλις άνοιγα το καπάκι οι μέλισσες πετάγοταν σαν στούκας επάνω στη μάσκα στο καπνηστήρι παντού επάνω στο σώμα μου. Καθώς προσπαθούσα να τις ηρεμήσω με τον καπνό, αυτές γινόταν ακόμα πιο νευρικές και έτρεχαν επάνω στο πλαίσια. Ήταν εμφανώς αναστατωμένες αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ το λόγο. Μόλις έλεγξα τον γόνο είδα μερικά ανογμένα κελιά, τον λεγόμενο φαινόμενο του "καραφλου γόνου". Τότε υποπτεύτηκα ότι δεν έφταιγα εγώ αλλά ούτε και ο καιρός, εφόσον δούλευαν το πεύκο, αλλά συνέβαινε κάτι πολύ πιο παράξενο! Στην αρχή υποπτεύτηκα τη βαρρόα λοιπόν. Γιατί οι μέλισσες όντως όταν έχουν πολύ βαρρόα ξεσφραγίζουν τον γόνο για να σκοτώσουν τα παράσιτα.

Και λοιπόν φίλοι μελισσοκόμοι, μόλις "έβαλα τα γυαλιά" και κοίταξα προσεκτικά τις μέλισσες είδα όντως πάρα πολλά βαρρόα. Ηταν στη πλάτη τους, στην κοιλιά ακόμα και χωμένες απο κάτω δίπλα απο τα πόδια. Προσπαθούσαν να τις διώξουν απο το σώμα τους. Το θέαμα του πόση βαρρόα είχαν αυτά τα μελίσσια με τρέλανε κυριολεκτικά. Στο μεταξύ είχε προηγηθεί μια απολύτως αποτελεσματική θεραπεία καταπολέμησης, όμως λόγω του ότι τη προηγούμενη περίοδο τα μελίσσια μου ήταν με πολλά άλλα μελίσσια μαζί κόλλησαν πάλι βαρρόα. Έτσι συμβαίνει με τη βαρρόα, όταν γίνεται συνοστισμός απο μελίσσια κολλάς πάλι το ακάρι. Όσα μελίσσια άφησα σταθερά 

Θυμάμαι παλιά τι μου είχε πεί ένας παλιός μελισσοκόμος. Τότε ήταν η πρώτη φορά που είδα τόσο επιθετικά τα μελίσσια μου. Τον είχα πάρει τηλέφωνο για να τον ρωτήσω τι μου συμβαίνει. Γιατί αγρίεψαν τόσο μέσα στο Καλοκαίρι. Η απάντηση του ξέρετε ποιά ήταν; Έχεις βαρρόα! Πολύ βαρρόα! Τα μελίσσια γίνονται πολύ επιθετικά όταν έχουν βαρρόα μου είπε. Ταλαιπορούν τα μελίσσια, δεν ξέρουν τι τους φταίει και επιτίθονται όπου βρούν ευκαιρία. Η μόνη λύση σε μια τέτοια περίπτωση είναι μια καλή θεραπεία με ταινίες! Να ξελαφρώσουν τα μελίσσια!

Ο λόγος που ξαφνικά γίνονται τόσο επιθετικά τα μελίσσια είναι η έκρηξη του πλυθησμού των βαρρόα, και η μεταπήδηση απο τον γόνο πάνω στις ίδιες τις μέλισσες. Το Καλοκαίρι καθώς λιγοστεύει ο γόνος εκκολάπονται οι μέλισσες και βγαίνουν πολλά βαρρόα τα οποία δεν έχουν χώρο να εισχωρήσουν στον γόνο και παραμονεύουν πάνω στις μέλισσες. Το αποτέλεσμα είναι οι μέλισσες να υποφέρουν απο φρικτούς πόνους ,φανταστείτε μια σιδερόβεργα οικοδομής, να σας τρυπάει πολλές φορές κάθε μέρα, και να σας ρουφάει το αίμα. Οι μέλισσες περνάνε ένα πραγματικό μαρτύριο, και έχουν δίκιο που γίνονται επιθετικές, εφόσον η επιθετικότητα για εμάς σημαίνει επιθετικότητα και στα βαρρόα!