Γεια σας. Παρακολουθώ το site καθημερινώς κai θα ήθελα να μας γράψεις-ενημερώσεις τι κάνουμε προληπτικά για την καταπολέμηση διαφόρων ασθενειών σε ετήσια βάση, πότε, καθώς και την διαδικασία. Δηλαδή το εμβολιακό προληπτικό πρόγραμμα που λέμε στα υπόλοιπα παραγωγικά ζωα.
Απάντηση...
Γειασου φίλε μου. Επειδή αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα θα μπώ κατευθείαν στο θέμα. Η κύρια θεραπεία για καταπολέμηση "ασθενειών" γίνεται το Χειμώνα και πρόκειται για την βαροική ακαρίαση, δηλαδή ένα μικρό κόκκινο ακάρι σαν ψείρα το οποίο προσκολλάται στη πλάτη της μέλισσας και ρουφά αίμα. Αναπαράγεται εσωτερικά στον γόνο, είναι πολύ δύσκολο να θεραπευτεί όλες τις εποχές. Η βαρρόα μεταφέρει στο μελίσσι σοβαρές ιώσεις και μικρόβια που μπορούν να αποδεκατίσουν τον πλυθησμό του μελισσιού. Αυτή η "αρρώστια" αποτελεί τον κυριότερο εχθρό του μελισσοκόμου.
Ο πεπειραμένος μελισσοκόμος που θέλει να κάνει σωστά τη θεραπεία, δεν χρειάζεται να έχει κάποιες ειδικές γνώσεις. Παρα μόνο να πάρει ένα δραστικό βιολογικό η χημικό σκεύασμα και να κάνει τη θεραπεία τον κατάλληλο χρόνο, δηλαδή τον Δεκέμβριο Ιανουάριο που τα μελίσσια δεν έχουν ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΌΝΟ. Όσοι μελισσοκόμοι κάνουν θεραπεία με βιολογικό τρόπο πχ οξαλικό οξύ, ίσως χρειάζονται άλλη μια επανάληψη της θεραπείας το καλοκαίρι, πάλι όταν υπάρχει ελάχιστος γόνος. Σε γενικές γραμμές αν ο μελισσοκόμος ασχοληθεί και κάνει μια καλή θεραπεία το χειμώνα είναι καλυμμένος για όλο τον υπόλοιπο χρόνο.
Δεύτερη σοβαρή ασθένεια που κάνει τεράστια ζημιά στο μελίσσι είναι η Αμερικάνικη Σηψηγονία. Πρόκειται για μια ασθένεια που σαπίζει τον γόνο, και μυρίζει σαν "ψάρι". Το μελίσσι που νοσεί απο μια τέτοια ασθένεια πρέπει να καίγεται, διότι είναι πολύ κολλητική ασθένεια. Οι μελισσοκόμοι τα παλαιότερα χρόνια χρησιμοποιούσαν τεραμικίνη αντιβίωση για την θεραπεία της, όμως όπως αποδείχθηκε αργότερα απο τους ερευνητές, μόνο αναβολή δίνει το φάρμακο και η ασθένεια ξανα εμφανίζεται. Η λύση σε αυτή την ασθένεια είναι η πρόληψη! Δηλαδή δυνατά μελίσσια, όχι ανοιχτές γονοφωλιές νωρίς την Άνοιξη, μονωμένα μελίσσια, με μπόλικη τροφή, σωστοί χειρισμοί και φυσικά απολυμασμένες κυψέλες κάθε 1-2 χρόνια, και αντικατάσταση μαύρων κηρηθρών. Μεγάλη προσοχή στις γυρεόπιτες και τις τροφές που περιέχουν μέλι και κυκλοφορούν στο εμπόριο. ΄
Η μόνη "επιτρεπτή" θεραπεία για αυτή την ασθένεια είναι η μέθοδος της διπλής μετάγγισης, όπου τινάζουμε το μελίσσι με άχτιστες κηρήθρες, τις χτίζει, επαναλαμβάνουμε την διαδικασία και το αφήνουμε στην ησυχία του. Με αυτό το τρόπο εγκλωβίζουμε τους σπόρους της ασθένειας μέσα στο κερί. Εννοείτε οτι αλλάζουμε και κυψέλη μαζί με τα κεριά. Αυτό μόνο υπάρχει σαν θεραπεία για αυτή την ασθένεια και έχει αποτέλεσμα. Αλλά η καλύτερη θεραπεία για αυτή την ασθένεια είναι η πρόληψη, δηλαδή σωστοί χειρισμοί και επιθεωρήσεις στην υγεία του γόνου τακτικά.
Η τρίτη ασθένεια είναι η νοζεμίαση. Θερίζει τα μελίσσια τις εποχές που έχει μεγάλη υγρασία και οι μέλισσες κάθονται συνέχεια μέσα χωρίς να λειτουργεί το έντερο τους. Η εποχή που συναντάμε την Νοζεμίαση στην Ελλάδα είναι ο Χειμώνας, και σαν θεραπεία για αυτή την ασθένεια το ΑΠΘ συμβουλεύει τους μελισσοκόμους να βάζουν 1 γρ θυμόλης μέσα σε 16 λίτρα σιρόπι. Σαν μέθοδος πρόληψης τα μελίσσια δεν πρέπει να είναι νηστικά και οι μέλισσες να τρέφονται σωστά προκειμένου να μπορούν να αμυνθούν απέναντι στην ασθένεια. Η νοζεμίαση θερίζει τα μελίσσια που το μελισσοκομείο έχει πολύ υγρασία, κυψέλες που έχουν ναίλον για κηρόπανο και κλειστό πάτο, μελίσσια που γίνονται ληστρικοί τρύγοι, και μετά ένα φτωχό ταίσμα με σκέτη ζάχαρη. Δηλαδή αδύναμες μέλισσες χωρίς λιπόσωμα. Η νοζεμίαση μόλις ανοίξει ο καιρός αντιμετωπίζεται απο το ίδιο το μελίσσι χωρίς κάποια επέμβαση του μελισσοκόμου.
Η τέταρτη ασθένεια που απασχολεί τους μελισσοκόμους είναι η Ασκοσφαίρωση. Αυτή την ασθένεια μπορεί και την αντιμετωπίζει μόνο του το μελίσσι, αρκεί να υπάρχει νεκταροέκκριση, δηλαδή μέλι και γύρη απο τα λουλούδια. Αν η φύση σταμάτησε να δίνει τότε πρέπει να επέμβουμε, να βοηθήσουμε το μελίσσι. Σαν θεραπεία μπορούμε να δώσουμε τροφή - σιρόπι στο μελίσσι, σε συνδιασμό με καλό αερισμό της κυψέλης. Τον αερισμό μπορούμε να τον πετύχουμε αφαιρόντας τελείως τον πάτο της κυψέλης.
Όπως καταλαβαίνουμε το "μελίσσι" δεν έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα παραγωγικά ζώα όσον αφορά την αντιμετώπιση ασθενειών. Όπως λένε οι μεγάλοι ερευνητές μελισσοκόμοι η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Δηλαδή ο μελισσοκόμος να περιποιείται τα μελίσσια του, να μην τα αφήνει μεγάλες χρονικές περιόδους χωρίς έλεγχο, και το κυριότερο να γίνεται η αντιμετώπιση της βαρρόα έγκαιρα, γιατί είναι μια "ασθένεια" που έχει πολλές παράπλευρες απώλειες στο σμήνος. Ελπίζω να σας βοήθησα με τη σημερινή ανάρτηση, και να έγινα όσο πιο περιεκτικός γίνετε για όλα αυτά τα τόσο σημαντικά ζητήματα!
0 Σχόλια
Για οποιαδήποτε ερώτηση πάνω στις αναρτήσεις μας , αφήστε ένα σχόλιο και εμείς με χαρά θα σας απαντήσουμε. Ορεινή Μέλισσα! Καλώς Ήρθατε!