Γιατί οι κηρήθρες με γόνο γίνονται μαύρες; Μετά από πόσα χρόνια χρειάζονται αντικατάσταση; Κουβαλούν ασθένειες;

Γιατί οι κηρήθρες που περιέχουν γόνο γίνονται μαύρες; Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να τις αντικαταστήσει ο μελισσοκόμος; Με ποιό τρόπο τις διαλέγουμε και πότε; Είναι αλήθεια αυτό που λένε οι επιστήμονες ότι το μαύρο κερί είναι φορέας μικροβίων και ασθενειών; Δηλαδή αν αφήσουμε το κερί περισσότερο καιρό, να κολλήσει το μελίσσι αρρώστια; Αυτά είναι μερικά απο τα ερωτήματα που θα απαντήσουμε σήμερα! Όλες οι πληροφορίες που θα καταγράψω παρακάτω αποτελούν τη δική μου άποψη, η οποία προήλθε απο πολύ εργασία πάνω στα μελίσσια, διάβασμα ερευνών και βιβλίων, και συζητήσεις με άλλους παλιούς μελισσοκόμους.


Αρχικά να απαντήσουμε το πιο εύκολο ερώτημα. Δηλαδή τον λόγο που μαυρίζουν οι κηρήθρες. Το μαύρισμα της κηρήθρας όπως όλοι έχετε παρατηρήσει συμβαίνει με την ύπαρξη γόνου. Γιατί όμως; Κάθε φορά που γεννιέται μια κηρήθρα, ο γόνος που αναπτύσσεται περνάει ένα στάδιο μεταμόρφωσης - όπως όλα τα έντομα. Η μέλισσα δηλαδή απο σκουληκάκι προνύμφη, μεταμορφώνεται σε νύμφη και στη συνέχεια σε μέλισσα. Για την μεταμόρφωση απο προνύμφη σε νύμφη πλέκει ένα κουκούλι, το οποίο αφήνει μέσα στο κελί σαν επίστρωση.

Στην συνέχεια γίνεται σκούρο. Αυτός είναι ο πρώτος κυριότερος λόγος που η κηρήθρα γίνεται μαύρη. Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Οι μέλισσες στα πλαίσια με τον γόνο χρησιμοποιούν πρόπολη για απολύμανση. Περνάνε ένα πολύ λεπτό στρώμα, ίσα ίσα για να σκοτώσει τα μικρόβια, να είναι καθαρά για να γεννήσει η βασίλισσα. Η πρόπολη είναι σκούρα, άρα η κηρήθρα μαυρίζει περισσότερο. Κάθε φορά που επαναλμβάνεται αυτη η διαδικασία - δηλαδή γεννιέται η κηρήθρα - το χρώμα γίνεται όλο και πιο σκούρο. Συνήθως οι κηρήθρες παίρνουν σκούρο μαύρο χρώμα μετά απο 3 χρόνια χρήσης.

Όσα περισσότερα τα χρόνια, τόσο πιο παχύ μαύρο γίνεται το χρώμα. Αλλα η διαφορά δεν είναι μόνο στο χρώμα, αλλά στο πάχος του κάθε κελιού. Κάθε κουκούλι που αφήνει η μέλισσα στη κηρήθρα μικραίνει τον αποθηκευτικό χώρο της κηρήθρας. Δηλαδή το κελί στενεύει, με αποτέλεσμα οι μέλισσες που γεννιούνται χρόνο με τον χρόνο να είναι μικρότερες. Αυτό σημαίνει μέλισσες πιο ευάλωτες στις ασθένειες, που ζουν λιγότερο, και όχι τόσο εργατικές και παραγωγικές σε μέλι. Δεν μπορούν να κουβαλήσουν μεγάλες ποσότητες μελιού και γύρης, όπως κατασκευαστικά  (Μια μικρή παρένθεση πάνω σε αυτό. Μερικοί ερευνητές λένε, ότι απο μικρότερα κελιά δεν αναπαράγεται σωστά η βαρρόα. Άρα έχουμε μικρότερη προσβολή απο το παράσιτο).

Μαύρη κηρήθρα για αντικατάσταση

Αυτά για το μαύρισμα της κηρήθρας. Τώρα έρχεται το ερώτημα, τι λύση υπάρχει για αυτές τις κηρήθρες; Πως τις αντικαθιστούμε; Καθε πόσα χρόνια; Πολλοί ερευνητές λένε να τις αντικαθιστούμε κάθε 2 χρόνια. Εγώ όμως θα αναφέρω τον τρόπο που δουλεύει ένας επαγγελματίας μελισσοκόμος. Γιατί η θεωρία διαφέρει πολύ απο την πράξη. Δεν λέω οτι οι ερευνητές έχουν λάθος. Απλώς ξέρω οτι και εσείς ψάχνετε τρόπους να γλιτώσετε χρήματα, και τα μελίσσια να μην έχουν πρόβλημα.

Ο επαγγελματίας μελισσοκόμος λοιπόν κάνει αντικατάσταση κηρήθρας στον τρύγο! Δηλαδή. Καθώς παίρνουμε τα πατώματα με το μέλι, όσες κηρήθρες είναι πολύ μαύρες τις κρατάει και δεν τις επιστρέφει στα μελίσσια. Στην συνέχεια τις λιώνει, με κηροτήκτη (αγοραστό ή αυτοσχέδιο) και απολυμαίνει τα πλαίσια βουτώντας τα σε βραστό νερό με καυστική σόδα.

Τέλος να απαντήσουμε στο σημαντικότερο ερώτημα. Κουβαλλούν ασθένειες; Φυσικά και ΝΑΙ. Το μαύρο κερί συγκεντρώνει στο εσωτερικό του σπόρους ασθενειών, όπως της αμερικάνικης σήψης, της νοζεμίασης, της ασκοσφαίρωσης και πολλών παθογόνων μικροβίων κλπ. Για παράδειγμα αν το μελίσσι νόσησε πριν 3 χρόνια και θεραπεύτηκε απο την ασθένεια, το μαύρο κερί μπορεί κρύβει τους σπόρους και να ξανα εμφανιστεί η ασθένεια. Συνεπώς η αντικατάσταση των μαύρων κηρηθρών είναι απολύτως απαραίτητη για να έχουμε δυνατά  και υγιή.

Προσθήκη λεζάντας