Πως μερικοί μελισσοκόμοι παράγουν τόνους μελιού από λίγα μελίσσια και διατηρούν δυνατά υγιή μελίσσια όλο το χρόνο; Όλα ξεκινούν από τη βασίλισσα εφόσον είναι το Α και το Ω για όλα όσα συμβαίνουν μέσα στη κυψέλη. Από αυτήν εξαρτάται η παραγωγή μελιού, η προδιάθεση για καθαριότητα και απαλλαγή από ασθένειες, η ανάπτυξη τη κατάλληλη στιγμή δηλαδή την Άνοιξη και πολλά άλλα που μας κάνουν την τέλεια κυψέλη. Όσο πιο ισχυρή είναι η ένταση της φερομόνης της βασίλισσας τόσο πιο συντονισμένες είναι οι κινήσεις και οι εργασίες των μελισσών στη κυψέλη.
Όμως δεν είναι αυτό το σημαντικότερο αλλά τα γονίδια που κουβαλάει στο dna της. Για παράδειγμα μια φυλή μελισσών μπορεί να έχει αυξημένο το ένστικτο της παραγωγής μελιού, την ανάπτυξη νωρίς την άνοιξη και χαμηλή τάση για σμηνουργία ενώ μια άλλη φυλή ακριβώς το αντίθετο. Θα σας πώ ένα παράδειγμα. Όταν κρατάμε σημειώσεις στα μελίσσια μας και μετράμε τη παραγωγή μελιού στο τρύγο, βλέπουμε ότι μερικά μελίσσια παράγουν περισσότερο μέλι ανεξαρτήτως αν έχουν τον ίδιο πληθυσμό και βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς μέρος. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Δεν θέλει πολύ σκέψη. Είναι ενσωματωμένο στο ένστικτό τους και δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.
Ένα μεγάλο μυστικό για παραγωγικές βασίλισσες ικανές να αναπτύξουν μεγάλους πλυθησμούς είναι να είναι μικρές σε ηλικία δηλαδή 1-2 χρονών. Μια βασίλισσα στο νεαρό της ηλικίας της 2-3 μηνών δε μπορεί να αναπτύξει πολλά πλαίσια γόνου. Όμως μετά το 12ο μήνα ζωής της οι δυνατότητες φτάνουν στο μέγιστο, και μπορεί να αναπτύξει πολύ δυνατές κοινωνίες 4όροφα μελίσσια και 12 πλαίσια γόνο ταυτόχρονα. Η παραγωγικότητα της βασίλισσας πέφτει ελάχιστα τον δεύτερο χρόνο ζωής, και τον τρίτο χρόνο έχει ακόμα μεγαλύτερη πτώση. Πολλοί μεγάλοι μελισσοκόμοι και ερευνητές προτείνουν στους μελισσοκόμους να αντικαθιστούν τις βασίλισσες κάθε 2 χρόνια, και αν όχι στα 2 απαραιτήτως στα 3 χρόνια. Η αντικατάσταση της βασίλισσας γίνεται σκοτώνοντας τη παλιά με το ξέστρο, και αντικαθιστώντας τη με καινούργια δική μας βασιλοτροφίας που γίνεται απο επιλεγμένα παραγωγικά μελίσσια.
Η επιλογή μελισσιών δεν είναι κάτι δύσκολο, όπως ακούγεται. Απλώς επιλέγουμε να αναπαράγουμε μόνο τα δυνατά παραγωγικά μελίσσια και όχι τα αδύνατα. Σε σεμινάριο που είχα παρακολουθήσει πρόσφατα απο την ερευνήτρια κ. Φανή Χατζήνα είχε αναφέρει το εξής παράδειγμα, που μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Είχε πει λοιπόν αν έχουμε ένα αδύνατο μελίσσι το Χειμώνα, το ενισχύουμε με τροφή και πλυθησμό, βοηθώντας το να καταφέρει να επιζήσει. Μετά κόβοντας παραφυάδες τυχαία παίρνουμε γόνο από αυτό το μελίσσι και διαιονίζουμε το είδος του.
Όμως αυτό το μελίσσι ήταν αδύναμο, θα ψώφαγε και του δώσαμε εμείς ώθηση για να ζήσει. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο λάθος και το δεύτερο ήταν ότι επιλέξαμε τα χειρότερα γονίδια για να μολύνουμε το υπόλοιπο μελισσοκομείο. Ένα τέτοιο μελίσσι δε έπρεπε να ζήσει - αν φυσικά δεν έγινε αδύναμο από κάποιο εξωτερικό παράγοντα όπως δηλητηρίαση κλπ. Κανονικά έπρεπε να σκοτώσουμε τη βασίλισσα και να προχωρήσουμε σε συννένωση με άλλο μελίσσι. Την άνοιξη που τα μελίσσια πάνε σφαίρα μπορούμε να αντικαταστήσουμε αυτά τα χαμένα μελίσσια και να επιλέξουμε γόνο απο τα δυνατότερα παραγωγικότερα μελίσσια. Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε σα μελισσοκόμοι βελτιώνοντας τη φυλή μελισσών.
Οι μεγάλοι μελισσοκόμοι που ασχολούνται 40 χρόνια, κάνουν αυτή τη δουλειά συνεχώς επιλέγοντας πάντα τα καλύτερα μελίσσια για εκτροφή βασιλισσών. Το ίδιο κάνουν και οι βασιλοτρόφοι. Συνεπώς για να βελτιώσουμε την φυλή μελισσών μας πρέπει να ασχοληθούμε πολύ με αυτό το κομμάτι και το κυριότερο να κρατάμε σημειώσεις από τις επιδόσεις του κάθε μελισσιού. Ανεξαρτήτως λοιπόν αν είμαστε επαγγελματίες ή ερασιτέχνες αυτα τα μυστικά μπορούν να μας οδηγήσουν στην επιτυχία.
0 Σχόλια
Για οποιαδήποτε ερώτηση πάνω στις αναρτήσεις μας , αφήστε ένα σχόλιο και εμείς με χαρά θα σας απαντήσουμε. Ορεινή Μέλισσα! Καλώς Ήρθατε!