Πόσο λέτε να ζει ένα παρατημένο μελίσσι χωρίς καμία επέμβαση;

 

Ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα σήμερα στην Ορεινή Μέλισσα. Πολλοί μελισσοκόμοι ρωτούν, πόσο αντέχει ένα μελίσσι εντελώς παρατημένο, χωρίς καμία παρέμβαση. Πόσα χρόνια μπορεί να ζήσει ένα μελίσσι μοναχό του, χωρίς να το θεραπεύσουμε απο ασθένειες (πχ βαρρόα νοζεμίαση), χωρίς να το τροφοδοτήσουμε και χωρίς να το τρυγήσουμε κλπ κλπ. Δεν αναρωτιέστε τι γίνετε σήμερα, με ένα τέτοιο μελίσσι; Και όμως τα δεδομένα που έχουμε σήμερα είναι πολύ ανατρεπτικά...




Κατάρρευση απο βαρρόα σε 2 χρόνια...
Σύμφωνα με πειράματα και επιστημονικές αναφορές, ένα μελίσσι καταρρέει απο τη βαρρόα στα 2 χρόνια. Έτσι λένε οι επιστήμονες. Στη πραγματικότητα μπορεί να συμβεί πολύ νωρίτερα, και αυτό θα το καταλάβετε αν αφήσετε χωρίς θεραπεία τα μελίσσια ένα χρόνο ή παραπάνω. (Μη το δοκιμάσετε, θα χάσετε τα μελίσσια). Όσοι μελισσοκόμοι πειραματίστηκαν πάνω σε τέτοια θέματα, έχασαν πάρα πολλά μελίσσια. Η βαρρόα σήμερα αποδεκατίζει το σμήνος πολύ πιο γρήγορα. Δεν αντέχει όπως άντεχε παλιά. Ιοί που βγάζουν μέλισσες απο τον γόνο με ζαρωμένα φτερά, ο ιός της παράλυσης κλπ οδηγούν το μελίσσι στην ολική κατάρευση.



Με το που πάτησε το βαρρόα τη δεκαετία του 80, ήρθαν τα πάνω κάτω. Οι μελισσοκόμοι δεν ήξεραν τι γίνετε, τα μελίσσια χανόταν το ένα μετά το άλλο. Η κυβέρνηση έδωσε μεγάλα ποσά αποζημιώσεων και προσπαθούσε να ενημερώσει όλους τους μελισσοκόμους. Χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες μελίσσια τότε. Η κατάσταση ήταν απερίγραπτη. Παλιά υπήρχαν πολλά σμήνη ελεύθερα, σε κουφάλες δέντρα, μέσα σε τοίχους, σε ρίζες απο δέντρα κλπ. Σταδιακά εξαφανίστηκαν όλα, και ο λόγος ήταν η άφιξη της βαρρόα. Πλέον θεωρείτε πολύ σπάνιο να βρεις μελίσσι που έχει επιβιώσει πάνω απο 2 χρόνια, ακόμα και αν ήταν τελείως παρατημένο.

Μήπως όμως υπάρχει ελπίδα;
Υπάρχουν μαρτυρίες, απο πολλούς μελισσοκόμους ότι μερικά μελίσσια μπορούν να επιβιώσουν χωρίς καμία παρέμβαση για περισσότερο απο 2 χρόνια. Αποτελούν όμως εμπειρίες, και όχι κάτι το οποίο μπορούμε να βασιστούμε. Πχ ένας νέος μελισσοκόμος που μιλούσα, του έδωσε μια γιαγιά ένα παρατημένο μελίσσι. Όπως μου είπε το είχε παρατημένο για πάνω απο 2 χρόνια. Δεν είχε τρυγηθεί, δεν είχε ταίστει ήταν τελείως παρατημένο. Μόλις ο φίλος άνοιξε τη κυψέλη είδε κατάμαυρες κηρήθρες, το μελίσσι τις είχε φτιάξει μόνο του, πέρα απο τα πλαίσια, και όπου υπήρχε κενό ήταν χτισμένο. Ο μελισσοκόμος ήταν θορυβημένος για τυχών ασθένειες, όμως αν αυτό το μελίσσι επιβίωσε για τόσο καιρό, μήπως υπήρχε κάποιος μηχανισμός, αντίστασης στη βαρρόα; Πόσα μελίσσια έχασε η γιαγιά, και αυτό το 1 που επιβίωσε κατάφερε να ζήσει τόσο καιρό παραπάνω; Ερωτήματα που πρέπει να έχουμε όλοι οι μελισσοκόμοι, σε τέτοιες περιπτώσεις.




Μέσα απο μια καταστροφή... Μπορεί να συμβεί το θαύμα
Στην Αμερική πρόσφατα υπήρξε μια διαρροή, και οι αφρικάνοποιημένες μέλισσες άρχισαν να κατακλίζουν τα μελισσοκομεία τους. Υπήρξε τεράστια καταστροφή, χάθηκαν χιλιάδες μελίσσια, όμως απο την όλη υπόθεση δημιουργήθηκαν μελίσσια με τεράστια ανθεκτικότητα στη βαρρόα. (απο τα μελίσσια που επιβίωσαν). Υπάρχουν πολλοί βασιλοτρόφοι, που κατάφεραν να ανοικοδομήσουν απο τέτοια μελίσσια την επιχείρηση τους και δημιούργησαν μέλισσες πολύ πιο ανθεκτικές. Αυτό το παράδειγμα Βέβαια είνα αρκετά διαφορετικό, εφόσον η βαρρόα ταλαιπωρεί κυρίως τις θερμές χώρες, και στα μέρη εκεί προέκυψε ιβρίδιο μέλισσας και δεν έγινε στην ίδια φυλή. Καμία σχέση λοιπόν με τα Ελληνικά δεδομένα.



Στο Ινστιτούτο Μελισσοκομίας τα τελευταία χρόνια γίνονται πειράματα πάνω στο συγκεκριμένο Θέμα. Τα αποτελέσματα των ερευνών που έχει παρουσιάσει πολλές φορές η ερευνήτρια Δρ. Φανή Χατζήνα, δείχνουν πόσο μεγάλη ανθεκτικότητα παρουσιάζουν οι ντόπιες φυλές. Στα πειράματα τη μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στις ασθένειες και τα φάρμακα, έδειξαν οι ντόπιες φυλές. Πλέον το ινστιτούτο έχει στραφεί σε αυτή τη κατεύθυνση, δηλαδή στη δημιουργία ανθεκτικών ντόπιων φυλών, που μπορούν να πάνε τη μελισσοκομία πολλά επίπεδα πιο πάνω. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να φτιαχτεί - βελτιωθεί μια τέτοια φυλή, και μέσω των βασιλοτρόφων να περάσει στα χέρια όλων των μελισσοκόμων. Όλα είναι δυνατά, και τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Πάντα με συνεργασία και αγάπη για τη δουλειά μας.

Όλοι οι μελισσοκόμοι έχουμε μελίσσια που δείχνουν ανθεκτικότητα στις ασθένειες. Σίγουρα υπάρχουν πολλές ελπίδες. Επίσης είναι βέβαιο ότι αν αφήναμε τη μέλισσα μόνη της, μέσα σε αρκετές δεκαετίες θα υπήρχε φυσική αντιμετώπιση. Ωστόσο αυτό δεν γίνετε έτσι απλά, δε μπορεί πχ να χαθεί το 80% των μελισσών, έτσι απλά. Πρέπει λοιπόν να γίνει μια μεγάλη προσπάθεια σε αυτό το θέμα, για να υπάρξουν αποτελέσματα με πολλούς καρπούς!