Σημάδεμα βασίλισσας και πρόληψη σμηνουργίας ταυτόχρονα! Μια βάρβαρη τεχνική που γινόταν τα παλιά χρόνια...

Παλιά οι μελισσοκόμοι είχαν εφεύρει μια πολύ έξυπνη τεχνική για να σημαδεύουν τις βασίλισσες, και ταυτόχρονα να εφαρμόζουν πρόληψη κατά της σμηνουργίας. Ξέρετε παλιά δεν υπήρχαν ούτε μαρκαδόροι, αλλά ούτε και κάποια άλλη παρόμοια τεχνική για να σημαδεύονται οι βασίλισσες. Έτσι οι παλιοί μελισσοκόμοι, οι άνθρωποι λίγες γενιές πίσω απο εμάς είχαν ανακαλύψει μια άλλη τεχνική, βάρβαρη μεν, αλλά κατάφερε να λύσει τα χέρια στους χειρισμούς, και να β. Πως θα μπορούσε ένας μελισσοκόμος να γνωρίζει την ηλικία της βασίλισσας, δίχως να έχει κάποιο χρώμα, όπως συμβαίνει σήμερα;

Η ΠΑΛΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΗΜΑΔΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ
Οι μελισσοκόμοι έπιαναν με τα χέρια τους τη βασίλισσα, απο το θώρακα, εφόσον είναι το πιο σκληρό μέρος στο σώμα. Υπάρχει κίνδυνος αν πιέσουμε τη κοιλιά της βασίλισσας να δημιουργηθεί ανεπανόρθωτη ζημιά. Οι παλιοί μελισσοκόμοι αφού ακινητοποιούσαν τη βασίλισσα έπιαναν το ένα φτεράκι και έκοβαν την άκρη του, κάτι λιγότερο απο το 1/3 της άκρης του φτερού. Η βασίλισσα πλέον ήταν σημαδεμένη, και αν γινόταν αντικατάσταση, ο μελισσοκόμος γνώριζε ότι συνέβη.









Σχετικά με τη χρονιά γέννησης της βασίλισσας, υπήρχε ένας άτυπος κανόνας... Εντυπωσιακός για τα τότε χρόνια!
Ο μελισσοκόμος έκοβε το δεξί φτερό, για χρονολογίες που τελείωναν σε 0, 2, 4, 6, 8
Ενώ το αριστερό φτερό για χρονολογίες που τελείωναν σε 1, 3, 5, 7, 9
Συνεπώς ανάλογα με το φτερό που ήταν κομμένο, ο μελισσοκόμος γνώριζε και τη χρονολογία γέννησης της βασίλισσας.

Η μέθοδος αυτή εκτός απο το ότι γινόταν γνωστή η χρονιά γέννησης της μάνας, είχε και ένα άλλο πλεονέκτημα! Και αυτό ήταν η πρόληψηη κατά της σμηνουργίας.

Κόψιμο του φτερού της βασίλισσας - Πρόληψη κατά της σμηνουργίας
Οι παλιοί μελισσοκόμοι, τα παλιά χρόνια, κόβωντας το φτερό της βασίλισσας εμπόδιζαν την πτήση της μάνας κατά τη σμηνουργία. Έτσι μόλις γινόταν η σμηνουργία, η βασίλισσα δε μπορούσε να ακολουθήσει το σμήνος, επειδή δε μπορούσε να πετάξει, και έπειτα το σμήνος γύριζε πίσω περιμένοντας την εκκόλαψη των παρθένων βασιλισσών.

Πολλές φορές δε, επειδή η βασίλισσα δε μπορούσε να πετάξει, καθόταν στο έδαφος, και έτσι την ακολουθούσε και το σμήνος. Το αποτέλεσμα ήταν η ύπαρξη ενός αφεσμού στο έδαφος, χάμω, κάπου κοντά στις κυψέλες. Ωστόσο αυτό γινόταν σπάνια και όχι όλες τις φορές. Απο πληροφορίες όμως που έχει η Ορεινή Μέλισσα, απο παλιούς μελισσοκόμους, τύχαινε να βρίσκουν τον Απρίλιο αρκετά μελίσσια αφεσμούς που καθόνταν στο χώμα αντί σε κάποιο κλαρί. Και ο λόγος ήταν τα κομμένα φτερά που τυχών είχε η βασίλισσα

Το βασικό μειονέκτημα της μεθόδου αυτής...
Η βασίλισσα μετά το ψαλίδισμα της άκρης του φτερού, υπήρχε περίπτωση να μην γίνει αποδεκτή απο το σμήνος, και γενικά η αντικατάσταση της ήταν πιο πιθανή μέσα στο επόμενο διάστημα. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που η μέθοδο αυτή θάφτηκε, και αντικαστάθηκε απο τις σύγχρωνες μεθόδους, όπου ο μελισσοκόμος με ένα μαρκαδόρο βάφει τη βασίλισσα με το αντίστοιχο χρώμα κάθε χρόνο, και γνωρίζει πάντα την ηλικία της.

Η μέθοδος αυτή είναι βάρβαρη, δεν είναι αποδοτική, και φυσικά δεν προτείνετε απο την Ορεινή Μέλισσα να την δοκιμάσει κανένας μελισσοκόμος την σήμερον ημέρα. Παλιά μπορεί να ήταν πολύ χρήσιμη, σήμερα όμως όχι. Ωστόσο όλα αυτά τα δεδομένα είναι αρκετά καλό που καταγράφτηκαν στη σημερινή ανάρτηση, για να ξέρουμε τι έκαναν παλιά, και πόσο έχουμε προχωρήσει σήμερα. Αν και σε αυτό το τελευταίο, έχω αρκετούς ενδοιασμούς...