Έλλειψη σε παραμάνες το Χειμώνα, η εκτροφή του γόνου και της βασίλισσας

 

Υπάρχει περίπτωση να χαθούν οι παραμάνες από ένα μελίσσι το Χειμώνα;
Λέει η φυσιολογία της μέλισσας ότι από την στιγμή της γέννησης της περνάει από πολλούς ρόλους μέσα στην κυψέλη με τελευταίο αυτόν της συλέκτριας. Αν λοιπόν ένα σμήνος έχει μείνει πολύ καιρό λόγω ξεγονιάσματος χωρίς νέες μέλισσες, πως ξαναξεκινά η διαδικασία; Πως το μελίσσι θα ξεκινήσει γόνους το χειμώνα χωρίς παραμάνες να τον ταίσουν; Ποιός θα αρχίσει να καθαρίζει κελιά και να ταίζει τα όποια αβγά ρίξει η μάνα.... Ρωτάω γιατί πάω να σκάσω γιατί ποιόν λόγο έχουν ξεγονέψει τόσο πολύ τα μελίσσια μου και έχει αποδομηθεί η γονοφωλιά.... Ο πλυθησμός μειώνεται, και γόνους βλέπω λιγοστούς. Είναι φυσιολογικό.


Απάντηση απο την Ορεινή Μέλισσα...
Φυσικά και το μελίσσι μπορεί να αποκτήσει παραμάνες, απο το πουθενά, ακόμα και αν έχει καιρό να κάνει γόνους. Σύμφωνα με ένα άψογα προσαρμοσμένο σύστημα, το μελίσσι μπορεί να επαναφέρει ρόλους στις μέλισσες ανάλογα με τις ανάγκες του. Για παράδειγμα αν ένα μελίσσι έχει πολλές συλλέκτριες, και έλλειψη σε παραμάνες, οι συλλέκτριες γίνονται παραμάνες, και ταίζουν τον γόνο. Στη πραγματικότητα όμως οι παραμάνες που παράγουν το περισσότερο βασιλικό πολτό, είναι αυτές της νεαρής ηλικίας, και όχι οι γερασμένες. Όσο μεγαλώνει η ηλικία τόσο υποχωρούν οι υποφαριγγιγοί αδένες, και λιγοστεύει η παραγωγή τους. Όσο λιγότερος βασιλικός πολτός, τόσο λιγότερο ταίζεται η βασίλισσα και ο γόνος.
Χρήσιμη παρατήρηση... 
Όταν ένα μελίσσι απαρτίζεται απο υγιής μέλισσες καλοταισμένες και περιποιημένες, όταν έρθει η ώρα τον Ιανουάριο, έχουν πολύ δύναμη συγκεντρωμένη μέσα τους, η οποία μεταφράζεται σε μια λιποπρωτείνη vitellogenin η οποία βρίσκεται μέσα στον λιπώδη ιστό τους. Όσο περισσότερη τέτοια ουσία έχει μια μέλισσα μέσα της, τόσο πιο πολύ βασιλικό πολτό παράγει, τόσο πιο πολύ θερμότητα δημιουργεί, και τόσο πιο παραγωγική γίνετε για το μελίσσι της.

Το φοβερό της όλης υπόθεσης
Το μελίσσι γνωρίζει ότι το Χειμώνα θα υπάρχει απουσία γόνου και έχει προμελετήσει γι αυτό. Οι μέλισσες που παράγονται το φθινόπωρο, όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές, έχουν πλούσιο λιπόσωμα, και είναι πολύ παραγωγικές παραμάνες, ακόμα και στο στάδιο της "συλλέκτριας". Ασθένεις όπως η νοζεμίαση και η βαρρόα παρεμβάλλουν σε αυτή την δυνατότητα του μελισσιού, και γι αυτό βλέπουμε να χάνονται μελίσσια την πιο κρίσιμη εποχή. Η άποψη μου είναι ότι αν ο μελισσοκόμος έχει υγιή και καθαρά μελίσσια, υπάρχουν τροφές, δεν έχει λόγο να ανησυχεί για τίποτα. Το μελίσσι ξέρει ακριβώς τι να κάνει και πότε.

Κάτι πολύ κακό...
Όταν ένα μελίσσι προσβάλλεται απο νοζεμίαση, οι υποφαριγγικοί αδένες καταστρέφονται, και οι μέλισσες δε μπορούν να παράξουν ικανοποιητικό βασ πολτό. Επίσης η nosema ceranae σε εξαιρετικά μεγάλες προσβολές βλάπτει τη γονιμότητα της βασίλισσας, και τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά για το μελίσσι.

Το μελίσσι βγαίνει απο τη κρίσιμη περίοδο, όταν εκκολαφθούν οι πρώτοι γόνοι. Μόλις μπεί νέος πλυθησμός στο μελίσσι, τότε όλοι οι κίνδυνοι για κατάρρευση της κοινωνίας έχουν γίνει παρελθόν. Ουσιαστικά ο κίνδυνος να χαθούν μελίσσια εξαφανίζεται όχι τον Μάρτιο, αλλά όταν τα μελίσσια ξεκινήσουν να εκκολάπτουν τους πρώτους πρώιμους γόνους του Ιανουαρίου. Για τη Βόρειο Ελλάδα η περίοδος αυτή πάει αρκετά πιο πίσω έως και τον Φεβρουάριο.

Για μεγάλη ανάπτυξη, και ανανέωση του πλυθησμού τον Ιανουαρίο - Φεβρουάριο, δίνουμε γυρεόπιτα στα μελίσσια για να ρίξουν τους πρώτους τους γόνους, και να προκύψουν δυνατές και αθάνατες μέλισσες οι οποίες θα δυναμώσουν σε μεγάλο βαθμό το σμήνος. Το σιρόπι μπαίνει μέσα στα μελίσσια απο τον Φεβρουάριο, και πάνω σε αυτό έχουμε να πούμε πάρα πολλά χρήσιμα. Μέχρι τότε μείνετε συντονισμένοι, στην Ορεινή Μέλισσα!