Μελίσσια μετά το πεύκο: Οι συνέπειες και τα τραγικά λάθη!

Ένα απο τα σοβαρότερα λάθη μερικών μελισσοκόμων είναι να αφήνουν τα μελίσσια για πολύ μεγάλη διάρκεια στο πεύκο, χωρίς καμία πρωτεινική ενίσχυση! Οι μέλισσες κουράζονται, ο γόνος λιγοστεύει και το αποτέλεσμα είναι απώλειες στο ξεχειμώνιασμα. Μελίσσια που "ξεφουσκώνουν" γρήγορα. Όπως τονίζει ερευνητής μελισσοκόμος είναι μεγάλο λάθος να αφήνουμε τα μελίσσια συνεχόμενα και στα δύο βαρέματα για συλλογή μελιού. Τα μελίσσια κουράζονται ξεμένουν απο δυνάμεις. Είναι πρέπων, αν σκοπεύουμε να μείνουμε μεγάλο διάστημα στο πεύκο, να ενισχύσουμε τα μελίσσια με γυρεόπιτα, ειδάλλως τα μελίσσια θα πέσουν απότομα. Αν σκοπεύουμε να μείνουμε και στο δεύτερο βάρεμα, πρέπει στο κενό μεσοδιάστημα τα μελίσσια να πάνε σε ανθοφορία και μετά να επιστρέψουν πάλι.

Το 1ο βάρεμα του πεύκου χρειάζεται πολύ δυνατά μελίσσια, για τον λόγο ότι δεν δίνει τόσο πολύ μέλι. Ο εργάτης του πεύκου έχει τον εξής βιολογικό κύκλο... Γεννιέται αρχές Μαίου και ζεί ένα ολόκληρο χρόνο. Τον επόμενο Μάιο πεθαίνει και γεννάει καινούργια, έτσι ώστε να αναλάβει η νέα γεννιά. Καθώς γεννιέται αρχίζει και μεγαλώνει. Δίνει μέλι ανάλογα με το μέγεθος του. Το 1ο Βάρεμα που είναι μέσα στο Σεπτέμβριο ο εργάτης είναι πιο μικρός, ενώ τον Οκτώμβριο στο 2ο Βάρεμα ο εργάτης έχει αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο. Είναι γεγονός πως το δεύτερο βάρεμα δίνει περισσότερο μέλι, όμως λόγω του άστατου καιρού αυτό δεν είναι ποτέ σίγουρο. Σύμφωνα με νέες έρευνες, οι βροχές δεν επηρεάζουν τον εργάτη, παρα μόνο τον Ιούνιο που είναι η περίοδος προσήλωσης των νέων ατόμων. Τον Οκτώμβριο η μελιτοφορία συνεχίζεται. Αν δεν δίνει μέλι άλλοι παράγοντες φταίνε.

Αν δεν έχουμε δυνατά μελίσσια καλύτερα να πάμε στο 2ο βάρεμα. Το 2ο βάρεμα δίνει περισσότερο μέλι και μπορούμε να πάμε μικρότερα μελίσσια. Πχ ένα 10άρι ή και μικρότερο στο 2ο βάρεμα θα τα πάει αρκετά καλά. Για να δώσει ένα πευκόδασος μέλι χρειάζεται υγρασία, νοτιάδες και όχι καύσωνες ή μελτέμια. Είναι λογικό πευκοδάση που δεν έχουν αυτές τις προυποθέσεις να μην φιλοξενούν καν εργάτη επάνω τους.

Μια σημαντική διαπίστευση ερευνητή μελισσοκόμου είναι ότι τα μελίσσια πλέον έχουν γίνει πολύ ευάλωτα. Παλιά άντεχαν, τώρα η παρατεταμένη μελιφορία του πεύκου να εξουθενώνει. Είναι τελείως λάθος ένας μελισσοκόμος να αφήνει απο τον Αύγουστο έως και τον Οκτώμβριο τα μελίσσια στο πεύκο. Ο χειμώνας για αυτά τα μελίσσια θα είναι θανατηφόρος... Επίσης λάθος είναι να πηγαίνουμε μελίσσια σε κενό μελιτοφορίας. Όταν ο πεύκος δεν δίνει τα μελίσσια κουράζονται και πέφτουν. Χάνουν γρήγορα την ενέργεια τους. Πρέπει ο μελισσοκόμος να κάνει τακτικούς ελέγχους πότε χρειάζονται πρωτεινική ενίσχυση με γυρεόπιτα.

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΤΟ ΞΕΧΕΙΜΩΝΙΑΣΜΑ
Πρέπει γρήγορα όλα τα μελίσσια μετά το πεύκο να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε πηγαίνοντας όσο πιο νωρίς μπορούμε σε γυρεοδοτική ανθοφορία. Εκείνη τη περίοδο είναι τα ρείκια, ο κισσός κλπ. Πρέπει τα μελίσσια να φτιάξουν τις χειμερινές μέλισσες οι οποίες θα επιβιώσουν το χειμώνα. Όσο πιο καλοταισμένες τόσο μεγαλύτερο το προσδόκιμο ζωής τους

Διαβάστε επίσης:
Αποκαλύψεις για τη μελιτοφορία του πεύκου, και τη παραγωγή μελιού... Μερικά ανατρεπτικά δεδομένα