Πότε σταματάμε να ταΐζουμε τα μελίσσια για να μη νοθευτεί το μέλι; Πότε το τρώει ο γόνος και πότε αποθηκεύεται μέσα στις κηρήθρες; Πότε δεν πρέπει να ταΐζουμε ούτε γραμμάριο και πότε το χρειάζονται τα μελίσσια για να αναπτυχθούν; Σήμερα ένας νέος μελισσοκόμος μου έθεσε τα παραπάνω ερωτήματα και με χαρά του απάντησα πως μπορεί να χειριστεί τα μελίσσια με τις τροφές που δίνει. Έτσι μιας και φαντάζομαι πως αποτελούν ερωτήματα για πολλούς ακόμα μελισσοκόμους αποφάσισα να τα συγκεντρώσω σε ένα πολύ περιεκτικό άρθο για να τα διαβάσετε και εσείς.
Αρχικά να αναφέρω ότι τα μικρά μελίσσια και οι παραφυάδες που βρίσκονται στην ανάπτυξη τους ΤΑΙΖΟΝΤΑΙ πάντα ότι περίοδο και αν έχουμε. Η παραφυάδα χρειάζεται τεράστια ποσότητα τροφής για να αναπτυχθεί και να θρέψει τον γόνο της. Για παράδειγμα μια παραφυάφα 4 πλαισίων με 2 γόνους μπορεί να καταναλώσει 1 κιλό ζυμαριού μόνο και μόνο για να αυξήσει ένα πλαίσιο γόνου. Δεν είναι λίγες οι φορές όπου δίκιλες τροφές ζυμαριού εξαφανίζονται σε χρόνο μηδέν. Αυτό συμβαίνει μόνο σε μελίσσια που έχουν μπόλικο γόνο και κάνουν αύξηση του πλυθησμού τους.
Αυτό που θέλω να πω λοιπόν είναι ότι στις παραφυάδες δεν τίθεται θέμα νοθείας μελιού εφόσον δεν έχουμε σκοπό να πάρουμε μέλι και τα μελίσσια δεν μπορούν να είναι παραγωγικά.
Τώρα με τα παραγωγικά μελίσσια τη γίνεται; Μεχρι πότε τροφοδοτούμε, και πότε πρέπει οπωσδήποτε να σταματήσουμε; Στα παραγωγικά μελίσσια δίνουμε σιρόπι η ζυμάρι όταν δεν δουλεύει ακόμα καμία ανθοφορία έξω και θέλουμε να τα διατηρήσουμε δυνατά. Ξέρετε όταν το μελίσσι δει οτι δεν έρχεται καθόλου τροφή, η βασίλισσα μειώνει τα αυγά που γεννά και το μελίσσι σταματά την ανάπτυξη του προς τα επάνω. Οπότε είμαστε αναγκασμένοι, είτε να κάνουμε μεταφορά σε κάποια άλλη ανθοφορία είτε να ταίσουμε μέχρι να ξεκινήσει να δίνει αυτό που στοχεύουμε.
Για παράδειγμα αν έχουμε Απρίλιο και η πορτοκαλιά σταματήσει να δίνει, τότε μπορούμε για να μην πέσουν τα μελίσσια σε θέμα ανάπτυξης, να τα μεταφέρουμε στο παλιούρι. Και μετά τα παλιούρι στον Έλατο. Ξέρω και μελισσοκόμους που μετά την πορτοκαλιά πάνε στην ασφάκα. Άλλο παράδειγμα. Είμαστε σε μια ανοιξιάτικη ανθοφορία, αυτή σταματά να δίνει και ο επόμενος στόχος έχει πολύ δρόμο μπροστά. Τότε τι κάνουμε; Αν δεν έχουμε δυνατότητα μεταφοράς ταίζουμε για να κρατηθούν τα μελίσσια. Το ότι δεν αποθηκεύεται η τροφή μπορούμε να το διαπιστώσουμε μια εβδομάδα μετά το τάισμα. Πχ αν δώσουμε ένα κιλό ζυμάρι σε 7 ημέρες δεν θα έχει μείνει τίποτα. Αν δούμε αποθηκευμένες τροφές σημαίνει οτι το μελίσσι κάτι βρίσκει για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του.
Σε γενικές γραμμές για να μην υπάρχει ίχνος απο ζάχαρη στο μέλι που θα τρυγήσουμε πρέπει να ταίζουμε τα μελίσσια τότε που καταναλώνουν την τροφή και να μην έρχεται μέλι απ έξω. Επίσης σαν βασικός κανόνας ισχύει οτι δεν πρέπει να γίνει καμία είδους τροφοδοσία 40 ημέρες πριν τον τρύγο. Αυτός είναι βασικός κανόνας. Οπότε αν τον τηρήσετε δεν θα έχετε πρόβλημα.
Η συμβουλή η δική μου είναι απο την στιγμή που θα μπεί η Άνοιξη και γίνουν διόροφα τα μελίσσια, να προσπαθούμε να τα συντηρούμε μεταφέροντας τα σε ανθοφορίες και όχι ταίζοντας τα, ετσι ώστε το μέλι που θα βγάλουμε να μην έχει ούτε μια στο εκατομμύριο ίχνος απο ζάχαρη. Γενικά δηλαδή μετά απο αρχές Απριλίου τέρμα τα ταίσματα, εφόσον ξεκινάνε οι διαδικασίες συλλογής μελιού.
0 Σχόλια
Για οποιαδήποτε ερώτηση πάνω στις αναρτήσεις μας , αφήστε ένα σχόλιο και εμείς με χαρά θα σας απαντήσουμε. Ορεινή Μέλισσα! Καλώς Ήρθατε!