Περιττά ταίσματα το χειμώνα, και έρευνα που δείχνει την αλήθεια...

 

Μια ανάρτηση από την Ορεινή Μέλισσα
Όπως γνωρίζουμε όταν υπάρχει μόνιμη ύπαρξη ζυμαριού και το μελίσσι έχει λίγα αποθέματα μέσα , υπάρχει πρόβλημα. Η ύπαρξη μελιού μέσα στις κηρήθρες είναι σημαντικό για το χειμώνα, που το μελίσσι έχει χαμηλό μεταβολισμό, και δυσκολεύεται να επεξεργαστεί την όποια τροφή δίνουμε. Όσον αφορά την τροφή του σμήνους το χειμώνα, δεν είναι το ίδιο με τις άλλες εποχές!


Πολλοί επαγγελματίες μελισσοκόμοι, μεγάλα ονόματα, εφαρμόζουν την εξής τεχνική: Αύθονη τροφή τους μήνες Σεπτέμβριο Οκτώβριο. Μεγάλα αποθέματα στις κηρήθρες. Σφιγμένα μελίσσια. Καθαρά απο βαρρόα, άριστο ξεχειμώνιασμα. Αυτά συνοπτικά, για τους επαγγελματίες που ξεχειμωνιάζουν με λίγες απώλειες. Ωστόσο συμβαίνουν κάποιες πολύσημαντες διεργασίες μέσα στο μελίσσι...

Η ΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΜΗΝΟΥΣ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ
Έχουμε παρατηρήσει ότι το σμήνος μαζεύεται στην ζεστή μεριά της κυψέλης, κάτω απο τα στεφάνια του μελιού. Το μελίσσι έχει προνοήσει, και έχει βάλει το μέλι, ακριβώς απο επάνω, έτσι ώστε οι εργατικές μελισσούλες να έχουν άμεσα πρόσβαση, σε ποιοτική τροφή, που τους δίνει άμεση ενέργεια να παράγουν θερμότητα. Ο λόγος που πάνε εκεί που βρίσκονται άδειες κηρήθρες, είναι επειδή το κερί μεταφέρει τη θερμότητα (καλός αγωγός) ενώ το μέλι είναι κρύο! Γι αυτό οι κηρήθρες που δεν πατιούνται απο μέλισσες και έχουν μέλια, πρέπει να φεύγουν.



Η τροφή του σμήνους είναι το μέλι: Το οποίο αποτελείτε από απλά σάκχαρα, γλυκόζη φρουκτόζη. Για να αφομοιώσουν την τροφή πρέπει να είναι διασπασμένη σε απλά σάκχαρα (μονοσακχαρίτες) και αυτό το πετυχαίνουν με ειδικά ένζυμα (ιμβερτάση) που παράγουν οι ίδιες στο σώμα τους. Ωστόσο το χειμώνα ο μεταβολισμός τους είναι αρκετά χαμηλός, και αυτό αποδείχτηκε απο πρόσφαρη έρευνα: (Nadja Steinmann et al 2015) η οποία μάλιστα απέδειξε ότι οι μέλισσες ειναι και πιο ευαίσθητες σε ιούς όπως πχ ο ιός των παραμορφωμένων φτερών που μεταδίδεται από τη βαρρόα.

Το συμπέρασμα είναι ότι η τροφή του σμήνους το χειμώνα, θα πρέπει να είναι μέλι, και όχι ζάχαρη η οποία αποτελείτε από σακχαρόζη (δισακχαρίτης). Οι μέλισσες για να μεταβολίσουν τις βανίλιες που δίνουμε θα πρέπει να κουβαλήσουν νερό (αδύνατο με χαμηλές θερμοκρασίες) και να παράγουν ένζυμα που λόγω χειμώνα είναι επίσης δύσκολο. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργούμε μη ευνοικές συνθήκες ξεχειμωνιάσματος, και να κάνουμε περισσότερα έξοδα.

ΙΜΒΕΡΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΤΡΟΦΕΣ
Πολλές εταιρίες παράγουν ιμβερτοποιημένες τροφές με αυτό το σκοπό, την καλύτερη διαχείμαση στη διατροφή της μέλισσας. Η προσωπική μου άποψη είναι τα μελίσσια να φτιάξουν προμήθειες νωρίς το φθινόπωρο, και αν πεινάσουν μέσα στο χειμώνα, τότε στην ανάγκη βάζουμε μια καλή τροφή. Γενικά δεν είναι ίδια η μελισσοκομία παντού. Όσοι υποστηρίζουν όχι τροφές, όχι ζυμάρια το χειμώνα είναι κυρίως απο Βόρεια Ελλάδα, και όχι τυχαία. Εμείς στα πιο Νότια, που ξεγονιάζουν τα μελίσσια για 10 μέρες και άν, είμαστε αλλιώς. Τα μελίσσια πετάνε συχνά οπότε δεν υπάρχει τόσο μεγάλο πρόβλημα.



Τα πολύ σφιχτά και μονωμένα μελίσσια καταναλώνουν λιγότερες τροφές. Επίσης ζεσταίνονται με πλαίσιο μισογεμάτο μέλια, εφόσον το μελίσσι μαζεύεται κάτω απο τα μέλια. Το χειμώνα βλέπουμε τις μέλισσες να κάνουν σφαίρα εκεί που δεν υπάρχει μέλι, δηλαδή κάτω απ' αυτό. Όποτε κηρήθρες σφραγισμένες μισογεματες στην αποθήκη για ορά ανάγκης και δεν μας φοβίζει τίποτα.

Τον χειμώνα ο μεταβολισμός του μελισσιού είναι χαμηλός, και το μελίσσι κουράζεται με τις τροφές. Πέρα απο την απλοποίηση των σακχάρων, την μεταφορά νερού, το μελίσσι πιστεύεται ότι βλάπτει και τις προβοσκίδες του, προσπαθόντας να λιώσει την τροφή. Τελικό συμπέρασμα. Το χειμώνα το μελίσσι ΠΡΕΠΕΙ να έχει μέσα ΜΕΛΙ.
Πρέπει να έχουμε φροντίσει / τροφοδοτήσει πρίν το χειμώνα ώστε το μελίσσι να έχει φτιάξει μέλι και ν το έχει βάλει εκεί που θέλει, δηλαδή κοντά και επάνω από εκεί που θα φτιάξει την μελισσόσφαιρα. Να έχει κάνει το κουμάντο του. Ζυμάρια βάζουμε όταν το μελίσσι έχει ξεκινήσει την ανάπτυξή του και ο μεταβολισμός του έχει επιταχυνθεί. Πχ θεωρώ ως κατάλληλη εποχή όταν η βασίλισσα ξεκινήσει τους γόνους τον Ιανουάριο....