Widget Recent Post No.

Τώρα το χειμώνα... Θεραπεία της βαρρόα με άχνη ζάχαρη!

 



Όπως σας είχαμε υποσχεθεί σε προηγούμενο άρθρο μας, σήμερα θα σας αποκαλύψουμε όλες τις λεπτομέρειες και θα σας περιγράψουμε βήμα προς βήμα  την μέθοδο καταπολέμησης της βαρρόα με άχνη ζάχαρη, τους τρόπους εφαρμογής της και τα σημεία που πρέπει να προσέξουμε, για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Πριν όμως να μπούμε στην περιγραφή αυτής της μεθόδου, θεωρούμε σκόπιμο να σας δώσουμε μερικές πληροφορίες για το πως προέκυψε αυτή η ιδέα.

Για λόγους που δεν έχουν ακόμα εξηγηθεί πλήρως, οι μέλισσες συνήθως δεν κάνουν καμιά προσπάθεια για να απαλλαγούν από το παράσιτο – γίνεται πάντως προσπάθεια από ερευνητές, να «δημιουργηθούν» σμήνη που να έχουν την ικανότητα αυτή.

Αν λοιπόν εμείς καταφέρουμε να προσκολλήσουμε πάνω στο σώμα τους κάτι που τις ενοχλεί και που θα προσπαθήσουν να καθαρίσουν, είναι πολύ φυσικό, στη προσπάθειά τους αυτή να πετάξουν από πάνω τους και κάποια άτομα βαρρόα. 

Ένα άλλο θέμα είναι ότι οι κόκκοι της άχνης προσκολλούνται πάνω στα πόδια των βαρρόα, γιατί πάνω σε αυτά υπάρχει μια κολλητική ουσία, που τα βοηθάει να «αγκιστρώνονται»  και να σταθεροποιούνται πάνω στις μέλισσες. 

Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα να βγαίνει εκτός λειτουργίας ο συγκολλητικός αυτός μηχανισμός των βαρρόα,  κάτι που με την σειρά του εμποδίζει το παράσιτο να παραμείνει πάνω στις μέλισσες. Για το λόγο αυτό, γλιστράει και πέφτει στη βάση της κυψέλης, και από εκεί προσγειώνεται κατ ευθείαν στο έδαφος, αν η βάση είναι διάτρητη. Οι μέλισσες καταναλώνουν στη συνέχεια την άχνη, χωρίς αυτό να τους δημιουργεί κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα και έτσι έχουμε διπλό όφελος.

Ας δούμε τώρα πως εφαρμόζεται αυτή η μέθοδος.
Κατ αρχάς, εκείνο που θα πρέπει να έχουμε κατά νου, είναι πως όσο καλύτερη κατανομή θα έχει μέσα στην κυψέλη η άχνη που θα σκονίσουμε, τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα. Με άλλα λόγια θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να «πασπαλιστούνε»  όλες οι μέλισσες με την άχνη!

Αυτό μπορεί να γίνει με δυο τρόπους και θα προσπαθήσουμε να σας τους περιγράψουμε και τους δυο.
Ο πρώτος τρόπος, που θα λέγαμε πως είναι και ο πιο «παραδοσιακός», για να εφαρμοστεί, απαιτεί να κάνουμε μια «ειδική» κατασκευή και χρειαζόμαστε και βοηθό!

Ποιο συγκεκριμένα, κατασκευάζουμε δυο ξύλινα τελάρα στις διαστάσεις της κυψέλης, από πηχάκια πάχους 10Χ10 χιλιοστών. Τα δυο αυτά τελάρα τα καρφώνουμε μεταξύ τους (τα κάνουμε σάντουιτς), τοποθετώντας ανάμεσά τους μια ψιλή μεταλλική σήτα κοσκινίσματος. Στην πραγματικότητα δηλαδή, φτιάχνουμε μια σήτα με διπλό πλαίσιο – και από τις δυο μεριές.

Έχουμε τοποθετήσει την άχνη σε έναν κουβά που να σφραγίζει αεροστεγώς για να μην τραβάει υγρασία και έχουμε μαζί μας μια πλαστική κούπα με χερούλι, μεγάλου μεγέθους (αυτές που χωράνε μισό λίτρο νερού, που σημαίνει 800 γραμ. άχνης), μια μελισσοκομική βούρτσα και φυσικά το δίδυμο, καπνιστήρι - ξέστρο.

Επισκεπτόμαστε τα μελίσσια μια καλή μέρα που να μη φυσάει δυνατά, να μην βρέχει και να μην έχει υψηλή υγρασία. Εμείς κρατάμε τη σήτα και το ξέστρο, ενώ ο βοηθός μας κρατάει το καπνιστήρι και το δοχείο με την άχνη, μέσα στο οποίο βρίσκεται και η πλαστική κούπα. 

Αρχικά καπνίζει μερικές φορές στην είσοδο και στη συνέχεια, αφού εμείς ανοίξουμε το καπάκι, ξανακαπνίζει τα πλαίσια στο πάνω τους μέρος, μέχρις ότου οι μέλισσες κατέβουν κάτω. Τότε εμείς τοποθετούμε προσεκτικά πάνω στην κυψέλη τη σήτα - προσέχουμε να γίνει καλή εφαρμογή του πλαισίου της σήτας με την ανοιχτή κυψέλη , για να μη πέσει έξω η άχνη – και γεμίζοντας την πλαστική κούπα με άχνη, την διασκορπίζουμε ομοιόμορφα, σε όλη την επιφάνεια της σήτας. 

Στην συνέχεια ταρακουνώντας ελαφρώς τη σήτα, φροντίζουμε όλη η ποσότητα της άχνης να διαμοιραστεί στο πάνω μέρος των πλαισίων – βοηθάμε και με τη βούρτσα, αν χρειαστεί. Κατόπιν απομακρύνουμε τη σήτα και με τη βούρτσα «σκουπίζουμε» την άχνη που έχει διασκορπιστεί πάνω στα πλαίσια, ώστε αυτή να πέσει μέσα στη κυψέλη από τα κενά που υπάρχουν μεταξύ τους. Τοποθετούμε το καπάκι και έτσι η εφαρμογή αυτής της μεθόδου έχει τελειώσει.

Ο δεύτερος τρόπος απαιτεί πολύ λιγότερο εξοπλισμό και μπορούμε να τον εφαρμόσουμε μόνοι μας, χωρίς βοηθό! Χρειάζεται μόνο να προμηθευτούμε ένα «νεφελοψεκαστήρα» χειρός που μπορούμε να βρούμε στα είδη αγροτικού εξοπλισμού και χρησιμοποιείται κυρίως για να θειαφίζουν οι αγρότες τις καλλιέργειες – το κόστος του κυμαίνεται από 20-30 ευρώ.

 Όπως το λέει και το όνομά του,  το «εργαλείο»  αυτό έχει την ικανότητα να εκτοξεύει, σε μορφή νέφους, το υλικό με το οποίο θα γεμίσουμε  την «αποθήκη του» και  που θα πρέπει φυσικά να έχει τη μορφή σκόνης – στην περίπτωση μας την άχνη, δηλαδή!

Αφού καπνίσουμε καλά τη κυψέλη από την πόρτα της, για να υποχωρήσουν όλες οι μέλισσες προς το εσωτερικό, βάζουμε το ακροφύσιο  της συσκευής στην πόρτα και «ψεκάζουμε» μέσα στη κυψέλη, από τη μια μεριά της πόρτας έως την άλλη, μέχρις ότου εξαντληθεί η ποσότητα που του έχουμε βάλει μέσα στην αποθήκη  του, που θα είναι μια κούπα άχνης, όπως και στην πρώτη περίπτωση.

Κλείνοντας την παρουσίαση της θεραπευτικής  μεθόδου της βαρρόα με άχνη ζάχαρη, θα πρέπει να διευκρινίσουμε κάποια πράγματα.

Η μέθοδος αυτή είναι περισσότερο αποτελεσματική όταν δεν υπάρχει γόνος ή υπάρχει ελάχιστος γόνος.
Θα πρέπει να εφαρμόζεται πολύ συχνά στην αρχή, μια-δυο φορές τη βδομάδα, για κάνα μήνα, έπειτα δυο φορές το μήνα και στη συνέχεια μια φορά κάθε μήνα, ανάλογα πάντα με τις περιστάσεις.
Η δοσολογία των 800 γραμμαρίων την κάθε φορά, που αναφέρουμε πιο πάνω, αφορά ένα μελίσσι μεσαίου μεγέθους με 8-10 πλαίσια πληθυσμό. Για μεγαλύτερα μελίσσια απαιτούνται ανάλογες ποσότητες.
Θα πρέπει να τονιστεί πως η απόδοση της μεθόδου αυτής εξαρτάται απόλυτα από δυο παράγοντες. Πρώτον από το μικρό μέγεθος του κόκκου της άχνης και δεύτερον από την ξηρότητα αυτής. Από την άλλη μεριά, η άχνη είναι ιδιαίτερα υδρόφιλη! Αυτό σημαίνει πως απορροφά την υγρασία σαν.. σφουγγάρι. Για αυτό το λόγο πιο κατάλληλη θεωρείται η βιομηχανική άχνη, γιατί έχει πολύ μικρούς κόκκους. Η άχνη αυτή περιέχει συνήθως άμυλο σε ποσοστό 3%, για να συγκρατεί την υγρασία. Η ποσότητα αυτή του αμύλου, τελικά δεν βλάπτει τις μέλισσες, όπως υπήρχε παλιά η εντύπωση
Ένα μικρό «κόλπο» που μας επιτρέπει να διατηρήσουμε εντελώς ξηρή την άχνη  είναι να την αναμείξουμε με άλλα υλικά που συγκρατούν την υγρασία. Τέτοια υλικά είναι το άμυλο, όπως είπαμε, το αδρανές ταλκ και οι κόκκοι ρυζιού. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει εφαρμογή με τη συσκευή του νεφελοψεκαστήρα, γιατί το ρύζι θα φράξει το ακροφύσιο του. Μπορεί όλως να εφαρμοστεί άνετα στον άλλο τρόπο που χρησιμοποιούμε τη σήτα.

Η μέθοδος που μόλις αναπτύξαμε, δεν εξαφανίζει το παράσιτο – εξ άλλου καμιά μέθοδος δεν το εξαφανίζει – μα ούτε είναι ικανή από μόνη της να λύση το πρόβλημα αντιμετώπισης του. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να εφαρμόζεται σε συνδυασμό και με άλλες μεθόδους ήπιας (βιοτεχνικής δηλαδή) καταπολέμησης του. 

Τέτοιους τρόπους θα αναπτύξουμε τις επόμενες μέρες, όπως σας έχουμε υποσχεθεί.

Επιμέλεια: Μανόλης Δερματης, ερευνητής μελισσοκόμος, συγγραφέας του βιβλίου "Η Ιστορία Μιας Βασίλισσας"

Ορεινή Μέλισσα

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια