Ξεκαλοκαίριασμα μελισσιών: Τι κάνουν μερικοί παλιοί μελισσοκόμοι με πολλά μελίσσια...

Το Καλοκαίρι είναι μια περίοδος όπου τα μελίσσια υποβάλλονται σε μια δύσκολη κατάσταση! Τη ζέστη και τον ήλιο μαζί! Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου μεγάλα μελίσσια πνίγονται απο το λιώσιμο των κηρηθρών, και το μέλι πέφτει επάνω στο πλυθησμό προκαλλώντας ασφυξία. Εξίσου συχνό είναι οι "παρατημένες" παραφυάδες - χωρίς μέτρα προστασίας - με λίγο πλυθησμό, που απο τον έντονο καύσωνα και τον τσουχτερό ήλιο παθαίνουν θερμοπληξία! Δηλαδή σκάνε κυριολεκτικά απο τη ζέστη!

Όταν ένα μελίσσι υποβάλλεται σε απίστευτη ζέστη, αμέσως θέτει σε λειτουργία το αμυντικό του σύστημα, δηλαδή αμέσως αμέσως αναλαμβάνουν εργάτριες την πτώση της θερμοκρασίας, δημιουργώντας ρεύματα αέρα, κουβαλώντας νερό κλπ. Οι εργάτριες αυτές που απασχολούνται κάνοντας αυτές τις δραστηριότητες, θα μπορούσαν κάλλιστα να συλλέγουν μέλι, όμως δεν το κάνουν επειδή η πτώση της θερμοκρασίας είναι αναγκαία. Έτσι όπως καταλαβαίνουμε ένα μέρος του πλυθησμού γίνετε αντιπαραγωγικό, και αν βρισκόμαστε σε ανθοφορία χάνουμε μέλι.

Πολλοί επαγγελματίες μελισσοκόμοι για να γλιτώσουν τα μελίσσια απο τον καύσωνα του κάμπου αφήνουν τα μελίσσια τους στο Βουνό. Δηλαδή εκεί που ένας μελισσοκόμος μετέφερε τα μελίσσια του για το Έλατο για το μέλι δεν τα μετακινεί μετά το πέρας της μελιτοφορίας, αλλά τα αφήνει όλο το Καλοκαίρι. Είναι το λεγόμενο "Ξεκαλοκαίριασμα" και είναι κάτι σαν το "ξεχειμώνιασμα" αλλά για το Καλοκαίρι! Στο βουνό ξέρετε τα μελίσσια είναι σαν να πηγαίνουν παραθέριση, οι θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλότερες, και ο ήλιος χτυπά λιγότερες ώρες, λόγω των δέντρων αλλα και τις σκιές των βουνών το πρωί αλλά και το απόγευμα αντίστοιχα.

Μιλώντας με ένα μελισσοκόμο μου είπε κάτι το οποίο έχω παρατηρήσει και εγώ δεκάδες φορές. Όσα μελίσσια τα πιάνει η σκιά απο δέντρο, και δεν τα χτυπά ο ήλιος έχουν πολύ περισσότερο γόνο, αναπτύσσονται γρήγορα και έχουν καλύτερη απόδοση μελιού. Η διαφορά με τα υπόλοιπα μελίσσια είναι μεγάλη. Πολλοί μελισσοκόμοι το Καλοκαίρι βάζουν επίτηδες τα μελίσσια τους σε μέρος που έχει τις περισσότερες ώρες σκιά, έτσι ώστε τα μελίσσια να πηγαίνουν καλύτερα και να μην κουράζονται απο τον έντονο καύσωνα.

Σε γενικές γραμμές πάντως οι περισσότεροι λαμβάνουν μέτρα βάφωντας το καπάκι με άσπρη μπογιά, με ένα πινελάκι, το οποίο βοηθάει σημαντικά στην μείωση της θερμοκρασίας με τον ήλιο. Άλλη πατέντα είναι η μόνωση με ένα κομμάτι φελιζόλ. Σε καμία περίπτωση μην αφήσετε έτσι τα μελίσσια με την πολύ ζέστη διότι είναι πραγματικά κρίμα απο το θεό.

Τώρα κλείνοντας για σήμερα, θέλω να σας δείξω τα μελίσσια του Δημήτρη Γκλαβά απο την Δέλτα Μελισσοκομική, ο οποίος τα αφήνει επίτηδες στο βουνό για δροσιά. Δείτε και θαυμάστε την καταπληκτική δουλειά που κάνει....