Widget Recent Post No.

Οι προοπτικές και το μέλλον της μελισσοκομίας στην Ελλάδα


Αφορμή για την ανάλυση και παρουσίαση αυτού του θέματος, μας έδωσαν τα πολλά απαισιόδοξα μηνύματα που μας φτάνουν καθημερινά από συναδέλφους μελισσοκόμους. Καθώς φαίνεται, η φετινή κακή σοδιά, από όλες σχεδόν τις ανθοφορίες και σε όλες σχεδόν τις περιοχές της χώρας μας, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης που, έτσι και αλλιώς, είχε φτάσει στα όριά της, από τα  φτωχά μελισσοκομικά αποτελέσματα των τελευταίων χρόνων.

Οι στρατιωτικοί λένε πως αν σε  κάποια επιχείρηση σκοτωθούν 2-3 στρατιώτες, αυτό είναι τραγωδία, μα αν σε κάποια πολεμική σύγκρουση σκοτωθούν  500 στρατιώτες, τότε αυτό είναι στατιστική!

Να λοιπόν που ήρθε η στιγμή κατά την οποία και εμείς οι μελισσοκόμοι, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι ακριβώς θεωρούμε πως είναι οι κακές σοδιές των τελευταίων χρόνων: Τραγωδία ή στατιστική;

Και για να θέσουμε με πιο κατανοητό τρόπο το δίλημμα αυτό, θα πρέπει να απαντήσουμε, κυρίως στον εαυτό μας, αν βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο!

Η απάντηση δεν είναι εύκολο να δοθεί, μα και αν δοθεί θα έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του καθενός μας. Όπως είναι φυσικό αυτοί που βλέπουν κάπως αισιόδοξα τη ζωή, θα δώσουν διαφορετική απάντηση από αυτούς που την βλέπουν μαύρη και άραχνη!

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να ξετυλίξουμε μαζί το κουβάρι των δεδομένων και να αναλύσουμε όλες εκείνες τις παραμέτρους που θα μας οδηγήσουν σε κάποιο ρεαλιστικό συμπέρασμα.

Ξεκινάμε λοιπόν, σκιαγραφώντας το προφίλ μιας μέσου μεγέθους μελισσοκομικής επιχείρησης. 

Αυτή έχει εκατό έως τριακόσια μελίσσια, συνήθως είναι οικογενειακή επιχείρηση που προσφέρει στην οικογένεια το  βασικό της εισόδημα ή κάποιο συμπλήρωμα αυτού, και βέβαια ασκεί νομαδική μελισσοκομία. 

Μέχρι τώρα αυτή η επιχείρηση είχε σαν κυρίαρχο στόχο την ποσότητα – την μεγαλύτερη δυνατή σοδιά- δηλαδή, θεωρώντας την ποιότητα δεδομένη... αφού έβγαζε μέλι που κατά τεκμήριο θεωρείται πως είναι ένα αγνό και φυσικό προϊόν. 

Και τι έκανε στη συνέχεια με αυτούς τους τόνους του «αγνού» μελιού  που έβγαζε? Εκτός λίγων περιπτώσεων το έδινε στους εμπόρους με ελάχιστα ευρώ το κιλό – το λάδι μερικές χρονιές πουλιόταν σε ακριβότερες τιμές!!! 

Αυτό όμως το αλισβερίσι είχε και μεγάλες δαπάνες! Πολλές μετακινήσεις, πετρέλαια, εισιτήρια, εξοπλισμούς, φάρμακα, τροφές και πάει κορδόνι. Όσο βέβαια τα πράγματα ήταν ρόδινα... οι μεγάλες παραγωγές αποζημίωναν, μερικές φορές και με το πάρα πάνω, αυτή τη πρακτική. 

Τώρα όμως που τα πάντα δυσκόλεψαν και που, καθώς φαίνεται,  οι σοδιές έχουν πάρει τον κατήφορο?  Τι γίνεται τώρα?

Την απάντηση μπορούν να μας την δώσουν οι φίλοι μελισσοκόμοι κάποιων νησιών μας που πουλούσαν φέτος το καλοκαίρι τα 750 γραμμάρια θυμαρίσιου μελιού  από 20 έως και 28 ευρώ!!! 

Όταν μάλιστα οι έκπληκτοι αγοραστές τους έκαναν παράπονα για την τιμή, αυτοί το δικαιολογούσαν προτάσσοντας την «αγνότητά» του και την πολύ μικρή παραγωγή! 

Και να σκεφτεί κανείς πως οι περισσότεροι από αυτούς τους συναδέλφους μελισσοκόμους δεν μετακινούν καθόλου ή μετακινούν ελάχιστα τα μελίσσια τους, με ότι σημαίνει αυτό σε κόστος παραγωγής. 

Δεν γνωρίζω αν τα κατάφεραν οι μελισσοκόμοι μας αυτοί να ξεπουλήσουν τα λίγα και εκλεκτά, είναι η αλήθεια, μέλια τους,  μα εκείνο που μπορούμε όλοι μας να εισπράξουμε από αυτή την ιστορία, είναι πως οι πλούσιες παραγωγές που προσφέρουν μεγάλες ποσότητες μελιού στην αγορά, δεν είναι πάντα και οι πιο αποδοτικές οικονομικά. 

Εδώ επαληθεύεται πανηγυρικά το αρχαίο ρητό που λέει: 

«Ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλ' εν τω ευ το πολύ», δηλαδή: Το καλό δεν βρίσκεται στο πολύ, αλλά το πολύ στο καλό ! Ή με άλλα λόγια: Η ποσότητα δεν εξασφαλίζει την ποιότητα, αλλά η ποιότητα αντισταθμίζει την ποσότητα!!!

Κάποιοι ίσως να σκεφτούν πως, καλές είναι οι φιλοσοφίες αλλά καλύτερα να μπούμε στο «δια ταύτα»! Να δούμε δηλαδή τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι μελισσοκόμοι, για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη κρίση της παραγωγής που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια?

Οι απάντηση μας σε αυτό το ερώτημα, αγαπητοί συνάδελφοι είναι μία! Να αλλάξουμε πλεύση! Να σταματήσουμε να κυνηγάμε αλλόφρονες τις, αμφιβόλου απόδοσης ανθοφορίες, κάνοντας άσκοπες και πολυδάπανες μετακινήσεις.  

Να καταστρώσουμε ένα πλάνο, να το κοστολογήσουμε, και να δράσουμε με βάση αυτό. Να σταματήσουμε να οδηγούμε τα μελίσσια μας στα όριά τους, να επικεντρωθούμε σε μια δυο ανθοφορίες και να μαζέψουμε λίγο μα καλό μέλι! 

Μέλι που θα μπορεί να πιάσει τιμές σαν και αυτές που σας αναφέραμε πιο πάνω και όχι πενταροδεκάρες! Και αν κάποιος σκεφτεί: Μα που θα βρεθούν πελάτες που θα μπορούν να πληρώσουν 20 ή ακόμα και 25 ευρώ το κιλό? 
Η απάντηση είναι μια και περικλείεται στο τρίπτυχο! Συνεργασία – οργάνωση - επαναπροσδιορισμός!
Αν καταφέρουμε να εφαρμόσουμε στην πράξη αυτές τις τρεις έννοιες, να είστε σίγουροι πως όχι μόνο θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτή την κρίση, μα επί πλέον πως θα μας ανοιχτούν ορίζοντες που ούτε τους είχαμε φανταστεί!

Υ.Γ. Οι αιτήσεις που λαμβάνουμε από το εξωτερικό για εξαγωγές μελιού, δεν αναφέρουν καν το θέμα της τιμής. Αν είναι χωρίς φάρμακα και προσμίξεις μας ρωτούν, και τι εγγυήσεις-πιστοποιήσεις υπάρχουν γι αυτό!

Καλό σας βράδυ και καλή δύναμη!

Επιμέλεια: Μανόλης Δερματης, ερευνητής μελισσοκόμος, συγγραφέας του βιβλίου "Η Ιστορία Μιας Βασίλισσας"

Ορεινή Μέλισσα

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια