Widget Recent Post No.

Οι θερμοκρασίες στη κυψέλη και στο γόνο: Μυστικά και συμβουλές για το ξεχειμώνιασμα και πως προκαλούνται ασθένειες...



Το μελίσσι έχει καταφέρει να επιβιώσει τόσα εκατομμύρια χρόνια και όχι τυχαία! Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι μελίσσια επιβιώνουν σε περιοχές όπως η Ρωσία, η σκανδιναβία, η Βόρεια Αμερική, και μάλιστα η μελισσοκομία ανθίζει σε αυτές τις περιοχές. Πειράματα μελισσοκόμων στην Ελλάδα έχουν δείξει ότι το μελίσσι μπορεί να επιβιώσει ακόμα και στις πιο ακραίες συνθήκες.


Ακόμα δε θα ξεχάσω ένα μελισσοκόμο, ο οποίος τοποθέτησε για 24 ώρες ένα μελίσσι μέσα στο καταψύκτη. Και προς μεγάλη του έκπληξη όχι μόνο δεν είχε πάθει κάτι, αλλά οι μέλισσες είχαν κάνει μια σφιχτή σφαίρα για να καταφέρουν να επιβιώσουν.

Σύμφωνα με επιστημονικές αναφορές, οι μέλισσες το χειμώνα δεν χάνονται απο το κρύο, αλλά απο άλλους παράγοντες. Αν το μελίσσι έχει μέλι δεν έχει πρόβλημα. Το μέλι μετατρέπεται σε θερμότητα. Όσο μεγαλύτερο είναι ένα μελίσσι, τόσο περισσότερο μέλι τρώει και τόσο πιο σταθερή θερμοκρασία διατηρεί. 

Ο λόγος που χάνουμε σήμερα τα μελίσσια το Χειμώνα είναι η Νοζεμίαση. Συγκεκριμένα όπως τονίζουν ερευνητές απο το Ινστιτούτο Μελισσοκομίας, η νοζεμίαση μπορεί να αποδεκατίσει ένα ολόκληρο μελισσοκομείο, και να βρούμε τις κυψέλες μας άδειες, μόνο με τα μέλια. Δεν υπάρχει κανένα μελισσοκομείο, που να μην έχει προσβολή απο νοζεμίαση.
Σχετικά με τις θερμοκρασίες, αν διατηρούνται φυσιολογικές και το μελίσσι είναι σφιχτό μπορεί να αντιμετωπίζει καλύτερα τις ασθένειες, ακόμα και τη νοζεμίαση.

Ο γόνος του μελισσιού χρειάζεται μια σταθερή θερμοκρασία η οποία κυμαίνετε σε γενικές γραμμές απο 33 έως και 35 βαθμούς. Συνήθως στο κέντρο του γόνου έχουμε την πιο υψηλή θερμοκρασία, και καθώς προχωράμε στα άκρα του, η θερμοκρασία αρχίζει να κατεβαίνει. Όσο πιο αδύναμο είναι το μελίσσι τόσο πιο πολύ κατεβαίνει. Εκεί είναι και η βασική αιτία μόλυνσης και δημιουργείας ασθενειών. Η ψύξη του γόνου δημιουργεί ασκοσφαίρωση, έκρηξη ανάπτυξης βαρρόα, σηψηγονίες, και αν καταφέρει έστω και μια ασθένεια να βλαστήσει, μετά έρχεται και η νοζεμίαση.

Ένας παλιός μελισσοκόμος καταθέτει την εμπειρία του στην Ορεινή Μέλισσα:
Το μυστικό για το ξεχειμώνιασμα και τη θερμοκρασία, είναι να σφίξουμε τα μελίσσια και να βάλουμε καλή μόνωση. Αν σφίξουμε ένα μελίσσι, οι μέλισσες κάνουν πιο πυκνή τη σφαίρα, η θερμοκρασία δεν έχει μεγάλες διακυμάνσεις μέσα η έξω. Όσες μέλισσες είναι έξω απο τη σφαίρα, πεθαίνουν νωρίτερα, έτσι το μελίσσι χάνει το πλυθησμό. Αν όμως η σφαίρα παραμένει ζεστή, και η μόνωση εγκλωβίζει τη θερμότητα που παράγουν οι μέλισσες, τότε έχουμε καλύτερο ξεχειμώνιασμα.

Αν πάρουμε ένα θερμόμετρο και μετρήσουμε μια κυψέλη, θα δούμε ότι στον γόνο έχουμε 34 βαθμούς, και καθώς βγαίνουμε προς τα έξω η θερμοκρασία πέφτει. Έξω απο τον γόνο η θερμοκρασία είναι στους 25-28 βαθμούς περίπου όπου υπάρχουν μέλισσες, και έξω απο τις κηρήθρες αλλά μέσα στη κυψέλη η θερμοκρασία είναι αρκετά χαμηλότερη. Όσο πιο μονωμένη έχουμε τη κυψέλη μας τόσο πιο σταθερές παραμένουν αυτές οι θερμοκρασίες...

Χρήσιμη συμβουλή! Όταν τα μελίσσια ξεγονιάσουν κατά τη περίοδο του Δεκεμβρίου Ιανουαρίου, η θερμοκρασία διατηρείτε στους 29 βαθμούς περίπου. Η ύπαρξη του γόνου είναι αυτή που αναγκάζει τις μέλισσες να ανεβάσουν παραπάνω τη θερμοκρασία. Αυτός ειναι και ο λόγος που οι μέλισσες σταματάνε το γόνο το χειμώνα.



Παρακάτω βλέπουμε δύο φωτογραφίες πόσο θερμό είναι το μελίσσι την Άνοιξη. 



Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια