Widget Recent Post No.

Μέθοδος Αλεξάντερ: Αυξήστε τη παραγωγή μελιού και προλάβετε τη σμηνουργία



Συνεχίζοντας την παρουσίαση των μεθόδων εντατικής εκμετάλλευσης που εμπνεύστηκαν και εφάρμοσαν κάποιοι μελισσοκόμοι διεθνούς εμβέλειας, θα ασχοληθούμε σήμερα με την μέθοδο Αλεξάντερ που πετυχαίνει συγχρόνως τέσσερα πράγματα: α) Την αποφυγή της σμηνουργίας, β) την αυτόματη ανανέωση της βασίλισσας, γ) τη δημιουργία μιας πολυπληθούς και δυνατής κυψέλης, δ) και φυσικά... τη μεγάλη παραγωγή μελιού!

Νωρίς την άνοιξη, για τη χώρα μας μέσα στο Μάρτη, ανάλογα φυσικά με την περιοχή, πάμε στο μελίσσι μας (Πάτωμα Α) που πρέπει να έχουμε φροντίσει να έχει διαχειμάσει σε κατάλληλη τοποθεσία και να έχει δεκαρίσει, έχοντας βέβαια και τα ανάλογα πλαίσια γόνου, και κάνουμε τους εξής χειρισμούς:

Σηκώνουμε την κυψέλη αυτή (Α) από τη βάση της και στη θέση της τοποθετούμε μια κυψέλη (Πάτωμα Β) με οκτώ ή εννέα άδεια πλαίσια κηρήθρας, κατά προτίμηση όλα κτισμένα ή τουλάχιστον όσο μπορούμε περισσότερα απ αυτά! Βρίσκουμε τη βασίλισσα του μελισσιού μας Α και την τοποθετούμε μαζί με το πλαίσιο πάνω στο οποίο βρίσκεται, τις μέλισσες και το γόνο που αυτό έχει, μέσα στην κυψέλη Β. 

Αν έχουμε τα περιθώρια και το κρίνουμε σκόπιμο, μεταφέρουμε από την Α στην Β  και ένα ακόμα πλαίσιο με γόνο, για να μην καθυστερήσει υπερβολικά η ανασυγκρότηση του μελισσιού της κυψέλης Β.

Πάνω από την κυψέλη Β τοποθετούμε βασιλικό διάφραγμα και πάνω από αυτό την κυψέλη Α, στην οποία δίνουμε μια ή δυο κενές κηρήθρες, ανάλογα με πόσες της έχουμε αφαιρέσει, σύμφωνα με τους προηγούμενους χειρισμούς. Το μελίσσι μας τώρα έχει τη μορφή του πιο κάτω σχήματος 1.




Έπειτα από πέντε (5) μέρες, στο πάνω πάτωμα Α θα έχει σφραγιστεί όλος το γόνος. Αν στην επιθεώρηση που κάνουμε τότε, βρούμε βασιλικά κελιά, προχωράμε στον άμεσο χωρισμό της κυψέλης, τοποθετώντας το επάνω πάτωμα Α ακριβώς δίπλα από το πάτωμα Β με τις  πόρτες  τους στραμμένες στην ίδια κατεύθυνση. 

Αν τώρα, δεν βρούμε βασιλικά κελιά, αφήνουμε να περάσουν άλλες πέντε μέρες και μετά κάνουμε τον χωρισμό με τον ίδιο τρόπο που περιγράφουμε πιο πάνω. (σχήμα 2)




Ανεξάρτητα από το πότε θα γίνει αυτός ο χωρισμός οι χειρισμοί που θα πρέπει να κάνουμε στην συνέχεια είναι ίδιοι. Συγκεκριμένα καταστρέφουμε όλα τα  βασιλικά κελιά που τυχόν υπάρχουν και σε 24 ώρες μετά τον χωρισμό δίνουμε στο ορφανό μελίσσι της κυψέλης Β ένα-δυο επιλεγμένα, ώριμα βασιλικά κελιά που έχουμε φροντίσει να δημιουργήσουμε από τις προηγούμενες μέρες. Αν φυσικά, μπορούμε να δώσουμε μια έτοιμη γονιμοποιημένη μάνα, τότε ασφαλώς, είναι καλύτερα!


Μέσα στις επόμενες εξήντα (60) μέρες, τα δυο ξεχωριστά μελίσσια θα έχουν δεκαρίσει και θα έχουν φτάσει σε πλήρη ανάπτυξη, οπότε λίγες μέρες πριν την κύρια ανθοφορία-στόχο, προχωράμε στην επανένωση των δυο μελισσιών, τοποθετώντας κάτω το πάτωμα Α με την νέα μάνα, πάνω σε αυτό βασιλικό διάφραγμα και στην συνέχεια το πάτωμα Β, αφού προηγουμένως έχουμε αποσύρει την παλιά μάνα που είχε. Πάνω δε από το πάτωμα Β τοποθετούμε όσα πατώματα κρίνουμε σκόπιμο πως χρειάζονται (ΣΧΉΜΑ 3).





Όταν σε λίγες μέρες θα ξεκινήσει η κύρια ανθοφορία (θυμάρι για παράδειγμα), θα υπάρχει λίγος ανοιχτός γόνος μέσα στο δυνατό αυτό μελίσσι μας, σε σχέση με τον μεγάλο πληθυσμό του.
Μεγάλος πληθυσμός -  λίγα στόματα που πρέπει να φάνε! Αυτή είναι και πάλι η συνταγή της επιτυχίας, όπως έχουμε πει και γράψει πολλές φορές στο παρελθόν!!

Αυτή είναι η μέθοδος του Αλεξάντερ, η οποία, όπως γίνεται αντιληπτό, μοιάζει αρκετά με μεθόδου Ντεμαρί. Από την άλλη μεριά πάλι, εισάγει μια καινοτομία στους χειρισμούς, αφού δεν χωρίζει αμέσως το ορφανό μέρος που προκύπτει μετά τον χωρισμό, αλλά έπειτα από πέντε (5) μέρες. 

Με την επιλογή του αυτή, ο εμπνευστής της μεθόδου, διατηρεί όσον πληθυσμό απαιτείται για την εξυπηρέτηση του ορφανού ανοιχτού γόνου του πάνω πατώματος Β, κάτι που ενδεχομένως δεν θα γινόταν αν ο χωρισμός ήταν άμεσος.

Επιμέλεια: Μανόλης Δερματης, ερευνητής μελισσοκόμος, συγγραφέας του βιβλίου "Η Ιστορία Μιας Βασίλισσας"

Ορεινή Μέλισσα

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια