Οι σημαντικότεροι παράγοντες επιθετικότητας των μελισσιών και η λύση στο πρόβλημα

Σήμερα θα μιλήσουμε για τους λόγους που γίνεται ένα μελίσσι επιθετικό. Είναι ένα πολύ συχνό πρόβλημα για τους μελισσοκόμους και συνήθως οφείλετε σε λάθη και κακούς χειρισμούς. Ένα μελίσσι μπορεί εύκολα να μετατραπεί από ήρεμο σε επιθετικό και οι παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτό είναι πάρα πολλοί. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να τους εξηγήσουμε όλους όσο πιο περιληπτικά γίνεται και να δώσουμε πιθανές λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
< Αρχικά πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι μέλισσες είναι πολύ ευαίσθητες στα αρώματα. Οι κεραίες που έχει κάθε μέλισσα είναι σαν μια ανθρώπινη μύτη με χιλιάδες "αισθητήρες". Η μέλισσα είναι εφοδιασμένη με εξαιρετικά ευαίσθητη όσφρηση για να εντοπίζει τα λουλούδια απο πολύ μακριά. Καταλαβαίνετε λοιπόν οτι οι μέλισσες μπορούν να αισθανθούν τη μυρωδιά μας, το άγχος μας, τις εκκρίσεις των αδένων μας και φυσικά τις δονίσεις σε μια επιθεώρηση. Ο καπνός παρεμβάλει σε αυτούς τους αμυντικούς μηχανισμούς, όμως και πάλι ο μελισσοκόμος μπορεί να τα κάνει μαντάρα και να μετατρέψει το μελίσσι σε επιθετικό.

Ας αφήσουμε όμως την επιστήμη και ας μιλήσουμε απλά, με τα λόγια ενός μελισσοκόμου! Όταν πάμε για επιθεώρηση στα μελίσσια πρέπει να είμαστε καθαροί, και τα ρούχα μας να μη μυρίζουν και να μην είναι μαύρα ή σκούρα. Αποφεύγουμε κολλόνια, μαλακτικό και πάσης φύσεως άρωμα διότι για τις μέλισσες δεν αναγνωρίζεται ως άρωμα αλλά ως κόκκινο πανί για επίθεση! Προσπαθούμε να μην είμαστε αγχωμένοι και φυσικά να μη φοβόμαστε διότι ο οργανισμός εκκρίνει ουσίες και οι μέλισσες το καταλαβαίνουν. Χρειάζονται ήρεμες κινήσεις, προσπαθώντας να μην αναστατώσουμε το πλυθησμό. Ένας άπειρος μελισσοκόμος που σκοτώνει μέλισσες και κάνει απότομα χτυπήματα στα μελίσσια μπορεί εύκολα να φάει πολλά τσιμπήματα.

Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το κάπνισμα και το άνοιγμα της κυψέλης. Πριν ακουμπήσουμε τη κυψέλη καπνίζουμε ελαφρά μια δύο φορές τη θήρα, λίγο την είσοδο και μετά με το ξέστρο αφαιρούμε το καπάκι. Μόλις το βγάλουμε συνεχίζουμε το κάπνισμα μέχρι να υποχωρήσει ο πληθυσμός και να κατέβει στις κηρήθρες. Στο καπνιστήρι βάζουμε πευκοβελόνες ξερές και στην κορυφή λίγα χλωρά φύλλα κυπαρισσιού για να μη βγαίνει ζεστός ο καπνός έξω. Οι πευκοβελόνες βγάζουν ελαφρύ καπνό που δεν ενοχλεί και ηρεμεί τις μέλισσες. Ο καπνός δεν πρέπει να βγαίνει καυτος έξω διότι οι μέλισσες μπορεί να νευριάσουν περισσότερο.

Εξίσου σημαντικός παράγοντας επιθετικότητας των μελισσιών είναι ο καιρός. Όταν φυσάει άερας και έχει συννεφια οι μέλισσες είναι νευρικές και επιτίθονται. Ακόμη όταν μια ανθοφορία δε δίνει καθόλου τροφή και οι μέλισσες γενικώς δεν εργάζονται είναι επιθετικές.

Άλλες αιτίες επιθετικότητας ενός μελισσιού είναι η βαρρόα, η νοζεμίαση οι ασθένειες και φυσικά τα φυτοφάρμακα. Μέλισσες που ταλαιπορούνται απο παράσιτα είναι τραυματισμένες κλπ δεν ξέρουν τι τους φταίει και ξεσπάνε σε εμάς. Δυστυχώς δεν μπορούν να καταλάβουν οτι ερχόμαστε για να τις βοηθήσουμε οπότε πάρτε τα μέτρα σας. Για να μπείτε στη θέση μιας μέλισσας φανταστείε να κόβεται μέσα η κοιλιά της από νοζεμίαση ή από φυτοφάρμακα, το μήνυμα που θα μεταδώσει στις άλλες εργάτριες είναι ότι κάτι δεν πάει καλά. Φυσικά ο πόνος που νιώθουν τις κάνει επιθετικές.

Και το σημαντικότερο! Ένας πολύ σοβαρός λόγος επιθετικότητας των μελισσιών είναι η ύπαρξη γέρικου πλυθησμού. Οι παλιές γερασμένες μέλισσες είναι επιθετικές. Αν τα μελίσσια ρίχνουν γόνους και γεννιούνται καινούργιες μέλισσες δεν είναι επιθετικά. Ο νεαρός πλυθησμός μελισσών δεν επιτίθεται και είναι πολύ ήρεμος ακόμη και αν ο μελισσοκόμος είναι απότομος στις κινήσεις του.

Συμπερασματικά αν ο μελισσοκόμος θέλει να έχει ήρεμα μελίσσια πρέπει να ακολουθήσει τις παραπάνω συμβουλές. Το πρόβλημα λύνεται εύκολα, εκτός αν η επιθετικότητα προέρχεται από παράγοντα γονιδιακής φύσεως. Δηλαδή το dna της βασίλισσας. Σε μια τέτοια περίπτωση η λύση είναι αντικατάσταση της βασίλισσας με καινούργια. Ελπίζω να σας φάνηκαν χρήσιμα τα παραπάνω!